Mijn eerste herinnering

Betondorp

Ik zit op de arm van mijn vader. In de verte klinkt een dof gebrom.

 Huismanshof in 1925. <br />Foto Stadsarchief Amsterdam.

Huismanshof in 1925.
Foto Stadsarchief Amsterdam.

Alle rechten voorbehouden

Het huis waarin ik opgroeide keek uit op het Huismanshof. Mijn eerste beeld van mijn omgeving is vrij ongeloofwaardig, maar omdat het me nog steeds zeer helder en scherp voor de geest staat, moet het op iets berusten. Mijn vader staat in de huiskamer en kijkt uit naar de lucht boven het Huismanshof. Ik zit op zijn arm. In de verte klinkt een dof gebrom en wij zien boven het Huismanshof vliegtuigen onze richting opkomen. Mijn vader loopt naar de kast onder de trap naar boven en gaat daar met mij naar binnen. En ik kijk naar alle dingen die in die kast staan.

Alle rechten voorbehouden

3113 keer bekeken

8 reacties

Voeg je reactie toe
Ans Berends-Mascle

Aafke de Jong

bij toeval vond ik deze website, en het is zo leuk om al die verhalen te lezen, ik ben Ans Mascle uit de Brinkstraat. ik heet nu Berends, en woon al 30jaar in Australie. ik hoop dat je dit leest en heb geen idee of je aan mijn email adres kan komen.
wij zaten in het begin van de oorlog altijd onder aan de trap, maar al gauw waren we toch niet meer zo bang, je wende wel aan de situatie.
zag in een ander verhaal een foto met Els Ottersberg als onderwijzeres, ook zo leuk om dat weer te zien en het brengt allemaal herinneringen.

Marijke van de Zon

Ruud de Haan

Ruud de Haan,

Wat leuk van je horen, ja ik weet nog wel waar jullie woonden.
Je zus Annie is met Jan Leinweber getrouwd. Ik denk dat Bert het heel leuk zal vinden om met je te mailen.
Schrijf me maar even dan zal ik het mail adres van Bert in Canada aan je doorgeven.
Ja Jan weet waarschijnlijk nog wel dat Sinterklaasfeest bij ons thuis te herinneren, vraag het maar eens aan hem?

ruud de haan

Huismanshof

Marijke van der zon

Ik ben het vriendje van je broer bert. IK woonde huismanshof nr. 50 vanaf 1940 tot 1953 Jantje mosterd en ruud de haan waren zijn beste vrienden. Mijn zwager jan leinweber
woonde in de poort achter jullie. Hij is nu 88, maar kan jou en
en vooral je vader nog goed herinneren.
Ik heb een heel plakboek over betondorp

Marijke van der Zon

reactie betondorp

Geachte heer Paape,

Wat leuk om al die verhalen over Betondorp en vooral het Huismanshof te lezen.
Zelf ben ik op het Huismanshof 38 geboren naast de famillie de Jong en aan de andere kant de famillie de Groot. Heb als zovele een fantastische jeugd gehad in Betondorp.
Wanneer ik weer eens op bezoek ga bij mijn hele famillie die in Canada wonen hebben we het nog vaak over Betondorp.

Marijke van der Zon
marijke@hoekkamp.nl

Aafke van de Riet - de Jong

Klasgenoot

Geachte mevr. Nijenhuis,

Wat leuk!
Inderdaad heb ik met Netty Bode in één klas gezeten op de Frankendaelschool in Amsterdam O. Ik herinner me haar nog heel goed; ze had blond haar met hele mooie dikke vlechten. Netty woonde op de Middenweg, op de hoek van de Brinkstraat of de Veelteeltstraat. Zelf woonde ik destijds op het Huismanshof.

Bij een reünie in 1972 hebben we elkaar nog ontmoet. Ik woonde toen in Diemen en Netty in het O. van het land.
Ook ik word binnenkort 80 jr en ben nog redelijk gezond. Hoe is het met Netty?

Ik zou haar nog graag eens willen spreken, of per Email contact hebben. Doe haar in ieder geval de hartelijke groeten,

Aafke van de Riet - de Jong

Co Maarschalkeerd

Mijn eerste herinnering (?) aan de oorlog....

Voor de oorlog werkte mijn vader in de werkplaatsen van de KLM op Schiphol. Zij woonden in een mooi vrijstaand huisje in het dorpje Rijk, in de Haarlemmermeer, thans verdwenen en plaats gemaakt voor een startbaan van het na-oorlogs Schiphol.

Toen de Duitsers de Amsterdamse luchthaven voor 'eigen gebruik' in bezit namen, was er voor de KLM en haar werknemers geen werk meer, en kreeg m'n vader (tijdelijk) ontslag aangezegd. Na de oorlog kwam hij weer in dienst van de KLM....

Omdat hij z'n baan verloor, verhuisden m'n ouders naar de Overtoom in Amsterdam, vlakbij het Wilhelmina Gasthuis, door de Duitsers omgedoopt in Wester Gasthuis.
In augustus 1940 werd - per vergissing - het WG en omliggende buurten gebombardeerd. Ik (en m'n tweelingbroer Joop) was toen net 2 jaar oud.
Veel uit die tijd herinner ik, inmiddels 71 jaar, mij niet. Maar soms droomde ik als kind, dat we onderaan een smalle trap (vermoedelijk op de Overtoom) zaten. Buiten hoorden we veel lawaai en zagen we door de ruit boven de deur allerlei lichtflitsen. Althans zo herinner ik me dat...

Kennelijk, zo denk ik nog altijd, moet dat zijn geweest tijdens het bombardement op het WG en omgeving.
Een (beangstigende )gebeurtenis, die op mij, net als bij U destijds, een diepe indruk hebben gemaakt!

c. nijenhuis

klasgenoot

mevrouw van de riet,kan het zijn dat U bij mijn moeder, Nettie Bode, in de klas hebt gezeten. Mijn moeder wordt dit jaar 80.

null

Aafke van de Riet - de Jong

Geachte heer Paape,

Het eerste beeld, dat u heeft van uw omgeving is zeker niet ongeloofwaardig. Hetlijkt misschien voor anderen wel zo te zijn, maar voor mij niet. Het Huismanshof en ook de Brink lagen precies op de route, die de Engelse vliegtuigen volgden. We hoorden ze ´s-nachts naar het oosten gaan en in de vroege ochtend kwamen ze terug om naar hun land terug te keren. In Duitsland voerden ze bombardementen uit. Ik was 15 jaar en herinner het me nog heel goed. Ook ons gezin verdween in de kast onder de trap. Het is een goede plek om te schuilen voor eventueel geweld. Het had ook gevaarlijk kunnen zijn, want in de kruislaan stonden V2´s opgesteldmet de bedoeling probeerden Engels vliegtuigen neer te halen.

Wel frappant, dat nu juist dat gebrom uw eerste bewuste herinnering moest zijn. De inhoud van de kast was natuurlijk zeer interessant.