Hervonden buurjongen

Verteller: Joop Rijkenborgh

Mijn weggevoerde buurjongetje uit de Pretoriusstraat zit meer dan zestig jaar later tegenover me op de bank.

Joop en Hans Reens. Weerzien tussen de oude buurjongens Hans Rijkenborgh (rechts) en Hans Reens op 26 maart 2008. .<br />Klik rechts bovenaan op de foto en de foto wordt vergroot weergegeven.<br />Foto: Joop Rijkenborgh

Joop en Hans Reens. Weerzien tussen de oude buurjongens Hans Rijkenborgh (rechts) en Hans Reens op 26 maart 2008. .
Klik rechts bovenaan op de foto en de foto wordt vergroot weergegeven.
Foto: Joop Rijkenborgh

Alle rechten voorbehouden

Op het Geheugen van Oost schreef ik het verhaal Hansje, over mijn weggevoerde buurjongen Hans Reens. Naar aanleiding van dat verhaal kreeg ik najaar 2007 onverwacht contact met een nicht van Hans. Zij vroeg of ik het leuk zou vinden Hans weer eens te ontmoeten. Vanzelfsprekend!

Tot mijn grote verbazing werd er op een zondagavond gebeld vanuit Israël met Hans aan de lijn. Ook vertelde hij mij dat hij met zijn vrouw Noga in het voorjaar van 2008 naar Nederland toe zou komen. Ik kreeg het e-mailadres van Hans zodat we konden schrijven.

In een van zijn e-mails vertelde hij dat hij en zijn vrouw op 25 maart op Schiphol zouden landen en dat hij de volgende dag een bakkie zou komen halen. Een mens weet echt niet goed hoe je met dit gevoel moet omgaan. Aan de ene kant is het iemand die je eigenlijk helemaal niet kent, aan de andere kant is het de geschiedenis die enorm bindt en je een heel gelukkig gevoel geeft dat deze ontmoeting gaat plaatsvinden.

26 Maart, de lift komt omhoog, stopt op de verdieping en de deur gaat open en daar staan Hans en Noga. We omhelzen elkaar. Wat een heerlijk moment is dit. Ik zeg tegen hem dat ik dat ook namens mijn ouders doe die helaas dit moment niet meer mee konden beleven.

Hans en Noga hebben een gelukshandje meegebracht en bloemen. Dat gelukshandje lijkt op “filigrein“ en is zilverkleurig met een blauw steentje in het midden en er zitten afbeeldingen van visjes in. Ook kwamen de oorlogsjaren ter sprake. Het is echt verschrikkelijk wat hij mee heeft moeten maken. Ik wil daar niet verder over schrijven. We krijgen een uitnodiging om een keer naar Israël te komen.

Op de bank zit tegenover mij iemand die vriendelijk, intelligent, vol levenslust is en er ook nog eens patent uitziet: het is mijn buurjongen Hans Reens.
------------------------------------------------------------------

Voor het eerste verhaal over Hans ga naar

https://geheugenvanoost.amsterdam/page/5327

(Hansje)

Alle rechten voorbehouden

3068 keer bekeken

3 reacties

Voeg je reactie toe
Ria Blankenstein-de Bois

Familie Reens

Tijdens de oorlogsjaren woonde ik in de Pretoriusstraat tegenover familie Reens. Op een ochtend heb ik meegemaakt dat er veel (joodse) mensen werden weggevoerd. Mijn moeder deed de gordijnen dicht, ze kon het niet aanzien. Mijn vader reageerde toen heel anders: "Dit moet Ria wel zien, dan kan ze later altijd vertellen over wat voor verschrikkelijks hier nu gebeurt!"
Mijn vader liep zelf ook risico. Hij was nog geen 40 jaar. Iedere (jonge)man die jonger was kon opgepakt worden om in Duitsland verplicht te gaan werken.
Mijn vader was Blokhoofd van de Luchtbescherming en als het luchtalarm klonk, ging hij juist de straat op om te kijken of iedereen wel naar binnen of de schuilkelders inging.
Ik vraag mij af of Hans Reens een zoon is van bovengenoemde familie.

Ria Blankenstein-de Bois

null

Soraya

Dit is het eerste verhaal dat ik lees op geheugenvanoost.nl. Tranen van ontroering!

null

Kees Degeling

Gewoon een schitterend verhaal dat ik met plezier heb gelezen! Bedankt Joop!