Op het Geheugen van Oost schreef ik het verhaal Hansje, over mijn weggevoerde buurjongen Hans Reens. Naar aanleiding van dat verhaal kreeg ik najaar 2007 onverwacht contact met een nicht van Hans. Zij vroeg of ik het leuk zou vinden Hans weer eens te ontmoeten. Vanzelfsprekend!
Tot mijn grote verbazing werd er op een zondagavond gebeld vanuit Israël met Hans aan de lijn. Ook vertelde hij mij dat hij met zijn vrouw Noga in het voorjaar van 2008 naar Nederland toe zou komen. Ik kreeg het e-mailadres van Hans zodat we konden schrijven.
In een van zijn e-mails vertelde hij dat hij en zijn vrouw op 25 maart op Schiphol zouden landen en dat hij de volgende dag een bakkie zou komen halen. Een mens weet echt niet goed hoe je met dit gevoel moet omgaan. Aan de ene kant is het iemand die je eigenlijk helemaal niet kent, aan de andere kant is het de geschiedenis die enorm bindt en je een heel gelukkig gevoel geeft dat deze ontmoeting gaat plaatsvinden.
26 Maart, de lift komt omhoog, stopt op de verdieping en de deur gaat open en daar staan Hans en Noga. We omhelzen elkaar. Wat een heerlijk moment is dit. Ik zeg tegen hem dat ik dat ook namens mijn ouders doe die helaas dit moment niet meer mee konden beleven.
Hans en Noga hebben een gelukshandje meegebracht en bloemen. Dat gelukshandje lijkt op “filigrein“ en is zilverkleurig met een blauw steentje in het midden en er zitten afbeeldingen van visjes in. Ook kwamen de oorlogsjaren ter sprake. Het is echt verschrikkelijk wat hij mee heeft moeten maken. Ik wil daar niet verder over schrijven. We krijgen een uitnodiging om een keer naar Israël te komen.
Op de bank zit tegenover mij iemand die vriendelijk, intelligent, vol levenslust is en er ook nog eens patent uitziet: het is mijn buurjongen Hans Reens.
------------------------------------------------------------------
Voor het eerste verhaal over Hans ga naar
https://geheugenvanoost.amsterdam/page/5327
(Hansje)