Het Grote Verdriet

Joodse Ordedienst en de 'hulp aan onze joodse buren'

De leden van de Joodse Ordedienst zijn vaak naderhand later zelf ook vermoord. En na de februaristaking heeft bijna niemand in Nederland iets gedaan om te helpen. Nederland is een van de landen waar in verhouding de meeste joden niet meer zijn terug gekomen. En als ze terugkwamen moesten ze nog vechten voor de meubels en de tapijten die de buren 'in bewaring' genomen hadden. 'Waarom moest mijn jood terugkomen'. Stond er een Joodse vrouw in de Bijenkorf tijdens het uitdelen van kleding met veel te grote sokken die niet pasten kreeg ze te horen 'Had je het in kamp soms beter?'

Chr de Wetstraat nr 10

Mijn moeder vertelde mij vaak over oost waar zij als 10-11 jarig meisje naar opa Abraham (Bram), oma  en haar tante Wilhelmina (Mina 24 jaar) op bezoek ging. Ze woonden op nr 10 3 hoog.Daar kwam begin december 1942 een eind aan omdat ze op transport waren gezet. Toen ze naar boven liep zag ze dat de deur van het huis verzegeld met linten was en hoe de onderkant van de deur eruit was getrapt... ze  durfde niet naar binnen te gaan om spullen te zoeken.. iets waar ze haar leven lang spijt van heeft gehad want toen ze dag later weer heen ging was alles leeggeroofd.

Re: Re: Verteller Ab Caransa: Het Grote Verdriet

joop jansen 32:
Nellie Visser-Engelgeer:Voor zover mijn geheugen betrouwbaar is:De familie Asscher verhuisde vanuit Zuid naar de Transvaalbuurt, niet naar de Hofmeierstraat maar naar de Schalk Burgerstraat hoek Transvaalkade. In het hoekhuis richting Cronjéstraat bewoonde de familie 2 woningen.Dit heeft mij destijds (ik was nog niet volwassen) getroffen vandaar dat het mij altijd is bijgebleven.
De fam.Asscher woonde inderdaad op de hoek Transvaalkade-
Schalkburgerstr enwel op de eerste en tweede verdieping.
De ingang van deze etage,s was op de Transvaalkade,dus woonde deze familie op de Transvaalkade.
Hoewel de hr.Asscher tijdens de oorlog in de joodse raad zat,woonde deze familie na mijn weten in 1943 niet meer op dat adres.
Waar dan wel: is mij niet bekent.
Ik was zelf een kereltje van 10 jaar en kwam geregeld in de Transvaalbuurt,waar meer huizen leeg stonden dan bewoont en
voordat de firma Puls,dit was een verhuisonderneming de huizen leeg haalden,waren de buurtbewoners ook al aan het Pulsen,om het woord stelen maar te vermijden.
Zoals U misschien al weet zijn veel van deze huizen tijdens de hongerwinter,gesloopt,om de kachel brandent te houden.

Hallo Joop
Ik las jou reactie op dit verhaal .
Het was zo bijzonder dat ik de foto ontdekte van mijn vader met mijn oom en oma op dat kleine balconnetje op het Krugerplein.
Ik kende de verhalen wel ,niet van mijn vader want die kon er niet over praten ,maar wel van de andere familieleden.
Groetjes Ria

Re: Verteller Ab Caransa: Het Grote Verdriet

Nellie Visser-Engelgeer:
Voor zover mijn geheugen betrouwbaar is:De familie Asscher verhuisde vanuit Zuid naar de Transvaalbuurt, niet naar de Hofmeierstraat maar naar de Schalk Burgerstraat hoek Transvaalkade. In het hoekhuis richting Cronjéstraat bewoonde de familie 2 woningen.Dit heeft mij destijds (ik was nog niet volwassen) getroffen vandaar dat het mij altijd is bijgebleven.

De fam.Asscher woonde inderdaad op de hoek Transvaalkade-
Schalkburgerstr enwel op de eerste en tweede verdieping.
De ingang van deze etage,s was op de Transvaalkade,dus woonde deze familie op de Transvaalkade.
Hoewel de hr.Asscher tijdens de oorlog in de joodse raad zat,woonde deze familie na mijn weten in 1943 niet meer op dat adres.
Waar dan wel: is mij niet bekent.
Ik was zelf een kereltje van 10 jaar en kwam geregeld in de Transvaalbuurt,waar meer huizen leeg stonden dan bewoont en
voordat de firma Puls,dit was een verhuisonderneming de huizen leeg haalden,waren de buurtbewoners ook al aan het Pulsen,om het woord stelen maar te vermijden.
Zoals U misschien al weet zijn veel van deze huizen tijdens de hongerwinter,gesloopt,om de kachel brandent te houden.

Verteller Ab Caransa: Het Grote Verdriet

Voor zover mijn geheugen betrouwbaar is:
De familie Asscher verhuisde vanuit Zuid naar de Transvaalbuurt, niet naar de Hofmeierstraat maar naar de Schalk Burgerstraat hoek Transvaalkade.
In het hoekhuis richting Cronjéstraat bewoonde de familie 2 woningen.
Dit heeft mij destijds (ik was nog niet volwassen) getroffen vandaar dat het mij altijd is bijgebleven.

Westerbork, een trieste herinnering.

Medio1943 kwam ik te wonen in de President Brandstraat hoek Reitzstraat en was toen bijna 4 jaar oud. Ons gezin moest evacueren uit Diemen omdat onze huizen afgebroken werden. Ik was te jong om te kunnen begrijpen wat er vlak bij ons in de buurt op het Krugerplein gebeurde. Ik had toen ook joodse vrienden en vriendinnen waarmee ik heel veel vriendschappelijk plezier beleefde. Daar komt mijn weerstand, denk ik, vandaan als iemand iets negatiefs over joodse mensen meent te moeten zeggen.
Ik ken ze (over het algemeen) als hardwerkende, welbespraakte, slimme, maar vooral vriendelijke mensen die daardoor in het leven meer kunnen bereiken dan niet-joodse mensen. En terecht! Had ik die positieve eigenschappen maar. De groeiende jaloezie en de onmacht van minkukels die niet zoveel konden bereiken als de joodse mensen, was volgens mij de hoofdoorzaak van alle agressie die tegen hen ontstond en escaleerde in WO-II.

Toen ik dinsdag j.l. een bezoek bracht aan Westerbork, schoten de tranen van medelijden, onmacht en woede in mijn ogen toen ik zag hoe die rotzakken totaal onschuldige joodse mannen, vrouwen, kinderen, baby's en zieken in treinwagons persten om ze af te voeren. Een onmenselijk afschuwelijk grof schandaal. Wat voor waardeloze mentaliteit moet je hebben om zoiets te kunnen doen? Het benauwde mij heel erg en ik voelde de sfeer van onmacht, wanhoop en verdriet waarin die joodse mensen verkeerden. Niemand kon toen meer iets voor hen doen.

Ik kan nu best begrijpen dat mijn vader en moeder tijdens de oorlog ondergronds werk verrichtten en er voor zorgden dat veel ondergedoken joodse mensen te eten kregen via (streng verboden) geritsel met bonnen voor levensmiddelen. Ik zou precies hetzelfde gedaan hebben en ben mijn ouders nog steeds dankbaar dat zij dat toen durfden te doen.

De trieste herinneringen houdt men in Westerbork terecht levend om te bereiken dat dit NOOIT meer kan gebeuren. En dat is maar goed ook!

Piet Joon

-------------------------------------

Hallo Piet

ik heb net je stukje gelezen en het ontroerde mij heel erg .Vooral omdat ik weet hoe groot de invloed daarvan was op mijn vader.Net las ik ook Voor niet joden verboden en de reactie van ene Hicham die de vergelijking maakt tussen de joodse mensen van toen en de moslims van nu lees dat maar eens en je haren gaan recht over eind staan hoe durft hij dat vergelijk te maken hij heeft het echt niet begrepen .Het zou goed zijn dat de scholen daar eens wat meer notitie van nemen en ook eens een verplicht schoolreisje richting westerborg maken of de film Schindlers list vertonen op de scholen.

Met vriendelijke groeten
Ria Evertse-Staartjes

Razia op het krugerplein

Op de bovenstaande foto staan mijn vader met zijn broer en mijn grootmoeder het weg voeren van de joodse vrienden van mijn vader heeft een grote impact op zijn verdere leven gehad toen de mensen weg gehaald werden wisten ze niet wat er met hen gebeurde later na de oorlog werd dat bekent .Mijn vader was een vrij introvert persoon en kon er ook nooit over praten maar drukte wel een stempel op zijn leven .

woow

ik vind het super erg wat er in oost i gebeurt en zo.. ik vind het ook jammer want ik loop altijd door straten en ik heb zulke beelden nog nooit gezien raar?
en Frits ik vind het ook heel raar dat je bijna alle mensen hebt ontmoet ik vraag me af heb jij de 2 de wereld oorlog mee gemaakt?????

Fam. Asscher (voor Frits Slicht)

Bericht voor de heer Frits Slicht. Ik heb een paar weken geleden een berichtje geplaatst naar aanleiding van de tentoonstelling bij Albert Heijn op het Krugerplein en mijn verhaal over de oorlog gedaan. Ik heb daarin vermeld dat wij in 1944 vanuit Noordwijk naar Amsterdam zijn geevacueerd, mijn moeder en 8 kinderen, vader was ondergedoken in de Jordaan. Vanwege het grote gezin kwamen wij te wonen in een dubbelappartement in de Krugerstraat, het was van een joodse familie geweest en op de schoorsteen lag een deurnaamplaatje van de fam. Asscher. Ik vermoed dat wij het over dezelfde familie hebben en ik was er stil van toen ik na 65 jaar wist wie deze familie was, het is voor het eerst dat de deportatie van de joden zo dichtbij mij is gekomen, ik was toen 9 jaar en besefte niet wat er aan de hand was.

ief venema nauta

herinner me de razzia op het krugerplein nog heel goed,er werd door militairen op motor heel ruw met de mensen omgegaan,mijn vader zat voor het raam,had nog een dienstwapen in huis,wilde schieten,we hebben hem gelukkig kunnen weerhouden,de gevolgen zouden niet te overzien zijn geweest!

Jack Santcross

Gedurende januari 1943 werden mijn beide ouders en ik geforceerd van Vechtstraat nr. 117h naar Christiaan de Wetstraat nr.14h te verhuizen. Wij werden daar in de nacht van 16 op 17 april opgehaald en via de Hollandsche Schouwburg naar Kamp Westerbok gebracht.

Het daarop volgende is te lezen op:

www.kindermonument.nl/artikelen/nieuws/20040321-santcross.htm

en
www.zuidelijkewandelweg.nl/ingezonden/jacksantcross.htm

Gerrit Meents

Ik weet niet hoe oud Ab is, maar ik woonden in de Danie Theron Straat en ging op school op de Christian De Wet school in 1942 naar een school in de Presidend Brandstraat voor joodse kinderen.
En heeft meer dan de helft van onze familie verloren en al mijn vrientjes van de school en van mijn straat.
Ik weet van de pijn en verdriet.
Die gaat nooit meer weg.
Sorry voor mijn Hollands