Bezoek aan Artis

Verteller: Nelly Schilling-Teuling
Auteur: Nelly Schilling-Teuling
13 Reacties
Indische Buurt

Ik dacht dat ik in de maag van het kameel zou verdwijnen.

"Altijd leuke kiekjes": Nelly met haar broertje op het kameel in Artis (1944).

"Altijd leuke kiekjes": Nelly met haar broertje op het kameel in Artis (1944).

Alle rechten voorbehouden

Ondanks de oorlog, met alle honger en narigheid, hadden we in die moeilijke jaren soms toch nog even een verzetje. Een dagje Artis. Mijn ouders en ik gingen met de tram, lijn 9, naar Artis. Behalve mijn broer Dikkie van zeven jaar. Die mocht niet mee omdat hij erg stout was geweest. Ja, ouders konden heel hard zijn in die tijd onder het motto ‘wie zijn kind lief heeft, kastijdt het’. Ik stond achter op het open balkon van de tram en tot mijn verbazing zag ik mijn mijn broer hard huilend achter de tram aan meerennen. De tram reed blijkbaar niet erg hard, want mijn broer hield dit lange tijd vol. Nu nog heb ik dat gevoel van medelijden in mij.

In ieder geval kwam mijn broer op één of andere manier ook aan bij de poort van Artis en mocht ook hij mee naar binnen. "Naar de kamelen!" riep mijn vader, want dat leverde van die leuke kiekjes op. Nu was het mijn beurt om luidkeels te huilen, want bij de hals van het kameel zat een groot donker gat. Mijn broer had er nog steeds de pest in vanwege zijn bijna verziekte dagje uit en nam wraak op mij door te dreigen mij in dit grote zwarte gat te gooien. Ondanks dat ik slechts drie jaar oud was, weet ik nu nog, na 62 jaar dat ik dacht onmiddellijk in de maag van het kameel te belanden. Dat is gelukkig niet gebeurd, want even later zat ik tevreden en opgetogen in mijn handjes te wrijven want hmm... er kwam ranja met een rietje aan. Verdrietjes en vreugde lagen zo dicht bij elkaar in die tijd.

Alle rechten voorbehouden

3135 keer bekeken

13 reacties

Voeg je reactie toe
Peter Boontjes

Het Kameel van 1944

Tot mijn verbazing is er blijkbaar niemand meer op de site van Geheugen van Oost die vroeger in de oorlogsjaren, of kort daarna, naar Artis zijn geweest. Of zijn zo geschrokken van dit kamelenverhaal, dat ze niet durven schrijven, deze grote viervoeter met bult en het grote zwart gat, ook eens van nabij te hebben gezien. Dat dit arme beest er zo beroerd uitzag is duidelijk, maar toch zou ik wel eens willen weten: hoe en waarom? Dus mensen! Kijk nog eens goed! Of in je geheugen, of naar de foto.
Groet van een dierenvriend.

FRED

WIE WEET WAAR RIA WEILER IS/VERBLIJFT?

RIA WEILER WOONDE IN DE HAROEKOESTRAAT, STRAATJE TUSSEN DE iNSULINDEWEG EN HET CERAMPLEIN. ZIJ ZAL NU ONGEVEER 66 Á 67 JAAR ZIJN

Een bezoeker

Beppie Groenendijk

Dag Nellie, ben ik eindelijk eens aan het kijken of er nog iets nieuws te lezen valt. Toen wij op de kameel gingen in artis, zal dat ongeveer 1940/41 geweest zijn. Wij hebben daar geen foto van, ik denk, dat dat te duur was. Het ritje op de olifant, wat ik vertelde, is voor mij ook bijzonder. Vòòr mij op dat beest, waar ik zowat vanaf viel, zat mijn echtgenoot, ik had hem toen al in de "houtgreep" ha, ha, ha! Dat is het weer voor nu.

Een bezoeker

Nelly

Nee maar, kijk dat bedoel ik nou hé! Eindelijk te lezen dat er nog meer kinderen tijdens of na de oorlogsjaren op dit maffe beest hebben gezeten. Dus bedankt Beppie de Groot-Groenendijk voor je reactie. Ik had wel graag geweten, in welk jaar jij en je zusjes dit "beestachtige" genoegen hadden meegemaakt. Nogmaals een leuke reactie. Groetjes Nelly.

Een bezoeker

Beppie de Groot-Groenendijk

Wat leuk, dat je een foto hebt met die kameel. Mijn zusjes en ik hebben er ook op gezeten, maar ik vond het zo eng, dat ik niet weet of het een kameel was met zo'n gat erin. Mijn jongste zusje zat op de hals van de kameel en soms deed dat beest zijn kop naar beneden, dat was voor haar niet echt leuk, maar ze is er niet afgevallen. Hebben jullie ook zo'n ritje gemaakt op een olifant? Dat was helemaal een avontuur, want er moesten zoveel mogelijk kinderen tegelijk op dat beest en ik had de pech om helemaal achterop te zitten. Het was wel zo dat je het gevoel had er voortdurend af te vallen, maar eenmaal op de grond na afloop, voelde je je erg stoer, dat had je maar mooi meegemaakt.

Een bezoeker

Hans

Hallo Nella(?) Ik ken jou als Nelly, maar ja nu ben je alweer groter gegroeid. Wat een leuk verhaaltje heb je daar geschreven. En de foto, die ken ik van vroeger. Toevallig weet ik ook nog, dat dit verhaal ook waar is, al was ik er niet zelf bij. Van je broer Dick gehoord. Ik hoop echt dat iemand jou antwoord kan geven op jouw "brandende" vraag. Sorry is niet vervelend bedoeld hoor! Succes en vriendelijke groeten van Hans! De vroegere vriend van je broer.

Een bezoeker

Nella

Jongen, jongens, daar ben ik toch even aan ontsnapt! Ik had niet alleen een boosaardig broertje zitten op het Kameel in 1944, maar blijkbaar toch ook een beschermengeltje. Oh boy, wat had er niet allemaal kunnen gebeuren op dat Kameel. Ontploffingsgevaar! Toe maar!
Zelfs later heeft datzelfde beschermengeltje mij behoedt, om soms uit de buurt te blijven van die levensgevaarlijke “schoffie’s" van de Indische Buurt (jaargang 1940-1941). Ik ben echt blij dat de jongens van toen, mij telkens hebben weggejaagd, als zij weer eens hun gevaarlijke streken, met lucifers gingen uithalen. Wie weet wat er had kunnen gebeuren. Ja, ja, die jeugd van toen, waar geluk nog heel gewoon was! Dus moet ik nu zeggen, "dank je wel Bertus en Henk, jullie hebben toen, mijn leven gered." Vandaar dat jullie nu nog steeds, met weliswaar een time-out van 50 jaar, tot mijn vriendenkring behoren, want dankbaarheid duurt bij mij, best wel erg lang. Groetjes Nella.

Een bezoeker

Henk Vittali

Beste Bertus, Ja ondanks dat je hardstikke mesjogge bent, ben je toch een goede gabber. Als het over scheten gaat dan ben jij volgens mij de aanstichter. Toen wij nog Jeugddorp (Jongensland) bezochten medio 1950-1955 en hutten aan het bouwen waren. was jij het die ons op een idee bracht en zei:"als ik ja zeg trek ik mijn broek uit en moeten jullie er een brandende licifer bijhouden." Nou we hebben het geweten, Bertus liet een scheet en een steekvlam als een vlammenwerper. Natuurlijk is dit een gedeelte van de lol, maar wat hebben wij gelachen. Dus Bertus het verhaal van jou over die Kameel waar Nelly over schrijft is helemaal juist. Niet alleen kamelen kunnen stinken, jij kon er ook wat van! Het ga je goed met je nieuwe ambacht "terrasvergroten" bij je cluppie "The Bleu Devil's" in Meppel. Groetjes van Henk.

Een bezoeker

Nella

Goeie genade, of ik nu tevreden ben Bertus? Ik heb wat losgemaakt bij jullie ex-Indische buurters, anno 1940-1941. Bertus en Henk, een stel apart. Op de vroege ochtend lopen de tranen nu al over m'n wangen van het lachen. Nee absoluut toppie hoor! Zit ik me daar, bijna mijn hele leven lang al, op een antwoord te wachten en de oplossing van het raadsel lag zó voor de hand. Nou mijn dag kan nu niet meer stuk, als ik het tenminste nog droog kan houden vandaag. Dus bedankt zowel Bertus, maar ook Henk, voor jullie bijdrage.Het blijft leuk met jullie.

Een bezoeker

Bertus Striethouldt

Dag lieve Nel, Die gozer van een Henkie Vittali heeft hier ook al weer zijn bekkie weer over open. Dat zwarte gat is inderdaad vreemd, maar ik denk dat zijn voedselopslag gejat was. Kijk, in de oorlogsjaren was er niet veel meer te vreten, geen boter en vet te krijgen, dus heeft een onverlaat die vetbult geroofd. Maar...Nelly, na dit dollen heb ik voor jou het antwoord wel.
Kijk, een kameel produceert veel scheten, de zogenaamde Svenflates, qua stankoverlast het tienvoudige als van een mensenscheet. Doordat er iemand voor jou besteiging (sorry voor dit woord) op dat kameel een sigaretje rookte, waarschijnlijk is de gasophoping via de voortste bult ontploft! De scheet was zo heet dat de bult van binnenuit totaal zwart geblakerd is geworden! Ik heb dat van een oppasser uit Egypte alwaar ik verleden jaar nog vertoefde. Tevreden?

Een bezoeker

Nelly

Hallo Henk! Bedankt voor je reactie! Had ik dan tóch beter moeten opletten bij de biologieles? Jammer, te laat, want ik weet inderdaad niet zo veel van dieren af. Maar des te meer van mensen. Is ook belangrijk! Blijf de vraag open! Wie weet wat dit zwarte gat op de bult was? Een mogelijkheid, misschien een verwonding of een operatie? Kan mij voorstellen dat in de oorlog, ook bij Artis, geld verdiend moest worden, dus een ziek of gewond dier of niet, als er maar geld binnen kwam. Dit is natuurlijk heel zwart-wit gesteld. Voor alle duidelijkheid beste Henk, achter de kop van de kameel dus hé, in de voorste bult. (dienende als voedselopslag) Dit was dus de reële angst van een klein meisje van 3 jaar, die het héél bedreigend vond, om over die bult heen, in dit zwarte gat geduwd te worden. Dit zwarte gat, duidelijk zichtbaar op de foto, waarop ik nog steeds geen serieus antwoord gevonden heb. Zelfs niet op Internet. Misschien dat er nog mensen zijn op deze site en die vroeger in die tijd, 1944 dus, gewerkt hebben met deze dieren. Bovenstaande vraag is wel niet van levensbelang, maar ondanks vaak leuke dolletjes, blijft mijn nieuwsgierigheid groot, ook na al die jaren.
Groetjes van je vroegere schoolvriendinnetje: Nelly.

Een bezoeker

Henk Vittali

Beste Nelly, Het bezoek van jou aan Artis enige tijd geleden heeft jou nog steeds weinig kennis over dieren bijgebracht. Als ik jou en je echtgenoot het verschil tussen een Ekster en een Vlaamsegaai moet uitleggen dan moet er nog veel worden bijgepraat. Ja, toen wij op de kleuterschool zaten in de Bataviastraat toen wist je wel dat we luizen op onze koppie's hadden en die met een netenkam moesten worden uitgekamd. Nu na enige jaren weer contact te hebben is je veel bijgebracht over allerlei dieren en weet je zelfs wat een fuut is.
Over deze kameel, er zijn mannetjes en vrouwtjes en vrouwtjes hebben mogelijk donkere gaatjes. Is dat wat je bedoeld? Of was het een kameel met een hamster gat? Heel leuk dat je weer een stukje hebt geschreven en ik vertrouw er op dat je veel reactie's krijgt van bekenden maar ook van liefhebbers c.q. buurtbewonders uit Oost. Het allerbeste gewenst van je schoolvriendje Enrico.

Een bezoeker

Nelly

Hallo lieve lezers! De bedoeling van bovenstaande jeugdervaring uit 1944 is te willen weten: zijn er nog meer mensen die zich dit specifieke kameel, met het zwarte gat, kunnen herinneren? Het enge gat is duidelijk te zien op de foto. Kan iemand mij vertellen HOE het komt, dat dit arme beest zo'n zwart gat had? Of is dat een domme vraag? Je zal maar geen verstand van kamelen hebben, net zoals ik had, maar het bleef mij wel altijd bezig houden. Groetjes Nelly.