Mee naar de volkstuin

Vogels zongen, bloemen geurden, mijn pleegvader rookte zijn pijp en ik zat daar gewoon gelukkig te zijn.

Watergraafsmeer, Ooster Ringdijk

Mijn tijdelijke pleegouders van melk- en kruidenierszaak Van der Vecht, op de hoek Boetonstraat/Baweanstraat, hadden een tuinhuisje aan de Ooster Ringdijk.

Volkstuinen De Molukken Ooster Ringdijk - 1972 .<br />Foto: Beeldbank Amsterdam

Volkstuinen De Molukken Ooster Ringdijk - 1972 .
Foto: Beeldbank Amsterdam

Alle rechten voorbehouden

Mee naar de tuin

Mijn pleegouders, waar ik tijdelijk woonde omdat mijn eigen moeder vlak na mijn geboorte was overleden, hadden een tuinhuisje in Volkstuinenpark 'Linnaeus', aan de Ooster Ringdijk in Amsterdam.

Het tuinhuisje werd na de oorlog opnieuw opgebouwd, want veel huisjes werden, bij gebrek aan brandstof, in het noodkacheltje opgestookt.

Het huisje van mijn pleegouders heette 'Liberty', de naam zegt genoeg...

Regelmatig toog mijn pleegvader op zijn fiets naar de volkstuin en keerde pas tegen etenstijd terug, met fietstassen vol groenten en fruit en vaak ook een bos bloemen. Met name zijn dahlia's bloeiden aan het eind van de zomer prachtig in allerlei kleuren. 

Soms, op een warme dinsdagmiddag, als de melkzaak gesloten was, mocht ik mee naar 'de tuin'. Ik herinner mij die zwoele middagen als een prettig soort verveling.

Als we aankwamen was mijn pleegvader, met wit katoenen pet op, al druk aan het schoffelen in zijn tuin waar hij van alles verbouwde.

Vooral de bonen aan de lange stokken met de daar tegenop groeiende wit/roze lathyrus intrigeerde mij, ik vond de tere bloemen op danseresjes lijken.

Natuurlijk moest ik uitkijken waar ik liep.

'Pas op mijn aardbeienbed,' riep mijn pleegvader terwijl hij met een rode zakdoek het zweet uit zijn ogen veegde. Vreemd, ik zag helemaal geen bed...

Spannend wat er zomaar uit de grond kwam; soms mocht ik een wortel plukken. Ik spoelde de aarde af bij het kraantje verderop, want in het tuinhuisje was geen water, gas of licht. Alles ging met de hand, geen enkel geluid verstoorde de stilte.

Thee werd gezet op het oliestelletje, waarvan de geur het warme huisje vervulde. Je moest wat langer wachten tot het water kookte, maar de thee smaakte daar anders, veel lekkerder.

Voor het huisje stond een withouten bank, daar zat ik dan loom, met een ouderwetse zonneklep op, tussen mijn pleegouders. Vogels zongen, bloemen geurden, mijn pleegvader rookte zijn pijp en ik zat daar gewoon gelukkig te zijn.

In de winter genoten we van de geweckte groenten en fruit uit dit kleine lustoord, ik in het bijzonder van die heerlijke, zoete witte lange peren, waarvan het sap langs je kin droop en het water me nu nog in de mond loopt.

 

Anneke Koehof (1943)

geschreven op 8 mei 2014 ©

Alle rechten voorbehouden

3467 keer bekeken

Bekijk meer afbeeldingen

Tuincomplex Frankendael - 1993 .<br />Foto: Beeldbank Amsterdam

Tuincomplex Frankendael - 1993 .
Foto: Beeldbank Amsterdam

Alle rechten voorbehouden
Volkstuinenpark Linnaeus Ooster Ringdijk - ± 1950 .<br />Links is nog een gedeelte te zien van de voormalige Watergraafsmeerse Gasfabriek die in 1930 is opgeheven al bleef de woning nog een aantal jaren staan..<br />Foto: Beeldbank Amsterdam

Volkstuinenpark Linnaeus Ooster Ringdijk - ± 1950 .
Links is nog een gedeelte te zien van de voormalige Watergraafsmeerse Gasfabriek die in 1930 is opgeheven al bleef de woning nog een aantal jaren staan..
Foto: Beeldbank Amsterdam

Alle rechten voorbehouden

9 reacties

Voeg je reactie toe
Rennie

Volkstuinen

Ik had een vriendin Ria, haarouders hadden daar een volkstuin. Zij woonde in de Athjestraat.Ik ben daar heel veel geweest. Wij gingen dan visje of kikkerdril, en die dan in een potje doen. Wij bleven wachten tot er een kikker werd. Leuke tijd.

Paula leithuijser van Hove

Tuinhuis tuincomplex Linnaeus Amsterdam

Mijn ouders hadden een huisje  in de  Linnaeuslaan num weet ik niet meer, wij hadden wel een grasveldje en groenten wat mijn moeder ook weckten en veel fruitbomen  ik had een vriendinnetje die woonde naast ons ze heten Loes Gerferdink  en een vriendin Diana Pieterse. Die woonde ook in de Linnaeuslaan mooie tijd daar gehad, ik denk dat ik een jaar of 12 was,  zal 1960 zijn geweest en inderdaad liep het erg schuin naar beneden, ik ben ook een keer met de autoped  ik zittend voor op een vriendinnetje stepte naar beneden  en daar lag ik in het grind moest naar het ziekenhuis tetanusprik gekregen. Het was een mooie tijd, ik Turnen in onze zwarte gympakje,met een groep in de speeltuin wat daar toen was heb er nog foto’s van zo leuk…

 

Anneke Koehof

Mee naar de tuin

 

Een late reactie van mij, maar wat een fijne reactie op mijn verhaal van Henk v.d. Woude.  Hij pakt precies de juiste sfeer zoals ik die ook van mijn pleegouders herinner!

Dank!

Henk v.d. Woude

Geluk!

Ook mijn vader had een volkstuin aan de Oosterringdijk bij vereniging "Linnaeus",ik weet zelfs nog dat zijn tuin aan de Bolssche laan nr.11 lag.Het was bij ons thuis geen vetpot(zoals het bij zovele buurt bewoners geen vetpot was)maar die tuin was een hele uitkomst zeker zo vlak na de oorlog.wij waren met 5 kinderen thuis en zijn echt groot geworden met alles van die tuin.Mijn vader verbouwde van alles en nog wat,groente ,aardappelen,fruit en bloemen en had er ook nog bijenkasten staan.Mijn moeder was de hele zomer bezig met wecken en honing slingeren en aan het eind van het seizoen hadden wij een diepe kast vol met weckgroenten voor de winter.Mijn vader deed ook altijd mee aan een wedstrijd wie de mooiste bloemen/fruitmand had gemaakt,die manden werden tentoon gesteld in het verenigingslokaal dat grensde aan de boerderij van Ome Uppie.Ik weet niet meer of hij ooit een prijs heeft gewonnen maar voor mij is hij altijd de kampioen tuinieren gebleven(iets wat ik helaas niet van mijzelf kan zeggen).Overigens was het ook altijd spectaculair om op het complex te komen! Er was een vrij steile afrit vanaf de dijk naar beneden met los grind,de kunst was om met een behoorlijk gangetje naar beneden te scheuren en dan slippend precies voor de ingang van het winkeltje te stoppen. Ach.............toen was geluk heel gewoon!

Gerry Hey

Naar de tuin

Dank je wel Jo, en een prettige avond gewenst!

Jo Haen - van Langen

Naam Tuingroep - Gerry Hey

De foto's zijn van verschillende tuincomplexen: de Molukken, Frankendael en en Linnaeus. Als je met de cursor op een foto gaat staan komt de tekst, die eronder staat tevoorschijn.
Vr.groeten,
Jo Haen

Gerry Hey

Mee naar de tuin

Weet iemand hoe deze tuingroep heette , mijn grootouders hadden daar een tuin, ik weet nog wel de ze op de Hackellaan zaten.

anneke

Mee naar de Tuin

Ik kende twee families Jansen bij ons in de straat. De ene zat op de hoek met een groentezaak en de andere familie woonde recht tegenover ons in de Baweanstraat op één hoog. Een van de dochters daar, Jopie, is getrouwd met mijn buurjongen Ed Mustert. Hij had een prachtige motor, wat veel aantrekkingskracht had op de meisjes en Jopie werd de gelukkige! Bedoel je die, Mary?

mjmuller vangroen

de tuin //

anneke ,wat leuk he ,die herinneringen zo op te kunnen halen
ja ,in jou tijd stonden er alweer allerlei vormen van huisjes ,maar in mijn tijd was het van allerlei hout toch iets te herbouwen ,mijn zwager zijn ouders hadden er ook een huisje ,ja er werd flink gebruik van gemaakt ,fam;jansen ,misschien ken je ze wel ,alhoewel de oppervlakte daar erg groot was,en iedereen flink aan het werken was ,als ze er waren , bedankt voor je gezellige verhaaltje en mijn groetjes ,,doeiiiiiiii