Jaap Meents
Frits Slicht
Dat ik niet veel op straat kwam, had natuurkijk ook te maken met de angst van mijn ouders. Ze vertrouwden de toestand niet echt. Zo is de Duitse Politie, de Grüne Polizei, bij ons thuis geweest. Ze kwamen mijn vader halen. Mijn moeder heeft toen de deur open gedaan. Mijn vader had zich verscholen achter de deur die naar binnen openging. Ik was op dat moment thuis en ik weet nog dat ik toen ontzettend heb gehuild. Die soldaat heeft zelfs nog zijn helm afgezet. Misschien hoopte hij dat ik dan minder zou gaan huilen.
Dat beeld van mijn vader daar achter die deur en die Duitse militair, dat komt nog regelmatig terug in mijn dromen. Ik was echt ontzettend bang, maar waarom ik precies bang was, weet ik niet meer. Mijn moeder heeft het me later allemaal verteld. Dat ik zo bang was en dat ik zo moest huilen. Ook vertelde zij over die soldaat, die zijn helm heeft afgezet. Werkkamp Vledder Deze foto van het herdenkingsmonument te Vledder is gemaakt door Dennis Peeters (free to use). Voor meer foto's en informatie verwijs ik naar de website die in het verhaal wordt genoemd.
Die soldaat kwam ook echt mijn vader halen. Maar mede omdat ik zo huilde, zijn ze zonder hem weggegaan. Hij is later ook nooit opgepakt. Mijn vader was Joods en zoals dat toen heette, gemengd gehuwd. Hij heeft wel een poos in een werkkamp gezeten. Op een gegeven moment was hij voor even (misschien had hij verlof) terug in Amsterdam. Mijn vader zat ik een Joodse Werkkamp, de naam was
Kamp Vledder.
Aanvulling Frits Slicht
Kamp Vledder is al voor de oorlog gebouwd. Dat was in het kader van de werkverschaffing in de jaren dertig. Overigens is het vrij laat gebouwd, namelijk in 1939. Vanaf januari 1942 werd het gebruikt als ‘werkverruimingskamp’. Dat was de officiële lezing, maar in werkelijkheid waren deze kampen als Vledder een tussenstation voor deportatie.
Onze huisarts, dokter Menken, heeft toen gezorgd dat hij niet meer terug hoefde. Hoe hij dat versierd heeft, weet ik niet. Wel dat hij verder ook veel voor ons heeft gedaan. Dokter Menken zat ergens op de Hogeweg, achter de Middenweg.
-----------------------------------------
Dit is verhaal nr. 4 uit een serie van 34 verhalen verteld door Jaap Meents.
Voor verhaal nr. 5 ga naar Mijn vader kon niet meer 'omhoog kijken'
Wilt u een overzicht van al zijn verhalen klik dan linksboven op de naam van de verteller Jaap Meents.