Als zoon van een communist was je verdacht

Verteller: Piet Sijtsma
Auteur: Frits Slicht Frits Slicht
Indische Buurt

Dat blijft je hele leven aan je hangen, dat is best heel gek.

Bouw van een 'flux reactor' in Petten. Dit artikel (klein deel) is afkomstig uit De Waarheid van 15 november 1958. Bron: Historische kranten KB.

Bouw van een 'flux reactor' in Petten. Dit artikel (klein deel) is afkomstig uit De Waarheid van 15 november 1958. Bron: Historische kranten KB.

Alle rechten voorbehouden

Op een gegeven moment, ik was al getrouwd, ben ik aan het werk gegaan in Petten. Petten dat was en is van dat atoomgedoe. Ik had al van andere jongens gehoord die daar werkten. Die gingen dan vanuit Amsterdam samen met een auto naar het werk.
De chauffeur kreeg daarvoor een vergoeding, dat leverde een behoorlijk extraatje op.
Je kreeg per kilometer een paar centen uitbetaald.

Daar bij Petten gebeurde iets opvallends. Dat, zo bleek later, had te maken met mijn vader. Mijn vader was vlak na de oorlog communistisch georiënteerd. Hij was ook lid van de Communistische Partij van Nederland (CPN) geworden en we lazen thuis De Waarheid. Dat blijft je hele leven aan je hangen, dat is best heel gek. Maar wat gebeurde er daar nou, daar bij een soort van poort van het bouwterrein? Telkens als je bij die poort aankwam moest je daar stoppen en je toegangskaart laten zien. Eigenlijk was dat een kleine formaliteit. Maar ik had niet zo’n kaart gekregen. Elke dag weer moest ik me melden. Elke avond als we naar huis gingen, maakten ze mijn auto open en moest ik de kofferbak open doen. Ik vond dat maar een gelul, ik had ook geen idee waarom. De timmerman die elke dag met mij meereed, die ergerde zich er ook aan. Het kostte alleen maar tijd. Hij vroeg zich af: ‘Wat is dat toch voor gedonder Piet?’

Uiteindelijk ben ik er achter aan gegaan, en wat bleek? Het had allemaal te maken met de communistische sympathieën van mijn vader. Dat hij later PvdA’er is geworden, maakte toen nog geen indruk. Echt actief is hij trouwens nooit geweest in de CPN. Maar als er gestaakt werd in de haven, dan deed hij wel mee. Vanaf dat moment stond hij op een lijst en dat was er de oorzaak van dat ik telkens weer werd gecontroleerd.

Alle rechten voorbehouden

474 keer bekeken

2 reacties

Voeg je reactie toe
Anneke Koehof

Als zoon van een communist was je verdacht

Ik kan dit volkomen beamen. Ook mijn vader was communistisch en dat heeft wel degelijk invloed gehad op de carrière van mijn broer(s).

Mijn oudste broer solliciteerde bij de PTT als elektricien maar werd niet aangenomen.

Ook werd er 'burenonderzoek' gedaan.

Een lachertje was dat mijn vader zelf door zijn werk vaak in kazernes en op forten werkzaam was, geen haan die daar naar kraaide.  Totdat het 'iemand' ter ore kwam en toen moest hij onmiddellijk vertrekken... 

Later werd hij toch aangenomen bij de Gemeente Amsterdam en heeft daar nog jaren als elektricien gewerkt.

Wat ik hier erg aan vind is dat het juist de communisten waren die in de oorlog in het verzet zaten of (zoals mijn vader) werkweigeraar. Dat heeft hij bijna met zijn leven moeten bekopen in de kampen Amersfoort, Vught en een werkkamp in Duitsland.

Na de oorlog werden zij met de nek aangekeken vanwege het 'rode gevaar'. Daar hadden wij als kinderen ook last van.

 

Jan de Blok

Staatsgevaarlijk

k'hoef

Beste Piet Sijtsma,je kent mij mischien niet maar ik ken je wel.Ik heb hout en verf bij je gekocht,en je kwam wel eens in die kroeg op het java-plein Bij ons werd ook DE WAARHEID gelezen. Mijn vader was geen lid van
de CPN Maar ik kreeg de zelfde problemen.Het begon tijdens mijn militaire dienstplicht 1954/55, b.v. door op en aanmerkingen van bepaalde officieren.En ook met solliciteren naar overheids en gemeente functies
Tijdens het soliciteren alles prima,maar dan kreeg ik brief dat ik was afgewezen zonder dat ze de reden opgaven.Maar ik ben toch nooit zonder werk geweest dus het is toch goed gekomen.
Maar wat ik nooit heb kunnen bevatten, dat ik in de jaren 1965/66 een paar keer een schrijven kreeg of ik lid wilde worden van de vrijwillige politie.
Hoera ik was niet meer staatsgevarlijk.

Groetjes Jan.