Frits Slicht
Toen ik met mijn werk aan de Amsterdamse brug begon, was de ruiming van de begraafplaats al aan de gang. Van bovenaf zag je dat er telkens een heel ritueel plaatsvond. Je kon niet in de graven kijken, de graven waren goed afgeschermd met een schutting. Later hoorden we pas waarvoor dat allemaal moest. Joodse graven moeten eigenlijk met rust worden gelaten (regels van de religie) en voor eeuwig (tot de wederopstanding) op dezelfde plek blijven.
Ik zag dat er grove of ruw houten kisten voor de lichamen kwamen. Ik denk dat voor elk lichaam afzonderlijk en kist was, dat denk ik toch wel. Maar hoe de lichamen in de kist werden gelegd, dat was voor ons niet zichtbaar. Daarna gingen de kisten op een soort wagentje dat op een rails liep. Op dit wagentje ging het dan richting Zeeburgerdijk, waar de kisten op een vrachtauto werden geladen. Vanwege de zachte ondergrond konden die vrachtauto’s niet op de begraafplaats zelf komen. Daarna ging het via de Diemerzeedijk naar Diemen waar de andere grote joodse begraafplaats was. Ik denk dat het bij elkaar zo’n maand of drie heeft geduurd voor het helemaal klaar was. Van de voorbereidende werkzaamheden heb ik overigens niets meegekregen, toen werkte ik nog ergens anders. Maar de joodse gemeenschap wist al van voordat de werkzaamheden zouden beginnen, dat ze hun maatregelen moesten nemen.
Aanvulling Frits
Door de aanleg van de Flevoweg moest in totaal ongeveer twee hectare joodse begraafplaats wijken. Het was wel het oudste deel van de begraafplaats, liggend langs de Zeeburgerdijk. Ongeveer 28.000 doden moesten worden herbegraven.
Onder rabbinaal toezicht werden de lichamen opgegraven en overgebracht naar een grafvak op de begraafplaats Diemen. Hier werden de stoffelijke overschotten herbegraven en de weinige grafmonumenten teruggeplaatst. De hele operatie duurde twee jaar.
Zie ook: Joodse begraafplaats Zeeburg.
Hieronder een aantal berichten uit het NIW met betrekking tot de ruiming!
