Oorlogsjaren in de Dapperbuurt (deel 1)

Met de oorlog veranderde de financiële toestand van mijn moeder. Mijn vader zat op zee en kon niet terug naar Nederland. Echt heel veel weet ik er niet van, ik was nog erg jong in die tijd, nog geen twee jaar oud toen die ellende begon. Ik weet wel dat ze een inkomen had, maar hoe dat geregeld was? Ik denk eigenlijk dat de Stoomvaart Maatschappij Nederland (SMN), waar mijn vader voor voer, het heeft geregeld. Misschien ging het ook wel via het Rode Kruis. De schepen van de SMN voeren voor zover ze op zee waren toen de oorlog uitbrak, voor de Geallieerden.
Daar zullen ze ongetwijfeld ook wel voor betaald worden. Maar of die geldstromen ook via Nederland naar de gezinnen van de opvarenden gingen? Maar voor mij is één ding wel duidelijk, er was een inkomen, er was geld.

Mijn broers, die ongeveer twaalf en veertien jaar oud waren, zullen niet veel ingebracht hebben. Ik weet niet eens of ze toen al werkten. In de eerste oorlogsjaren zullen ze zeker niet veel hebben kunnen bijdragen. Daarbij moet ik nog wel zeggen dat de jongste van de twee niet altijd aanwezig is geweest, de oudste wel. Die jongere broer was en is altijd een beetje een avonturier geweest en gebleven. Hij is zelfs op een zeker moment, zeker toen het hem te link werd om opgepakt te worden voor de werkverschaffing in Duitsland, vertrokken naar Texel. Hij vond het toen in Amsterdam maar drie keer niks.
Hij is op Texel gebleven tot aan het eind van de oorlog. Hij had het daar goed gehad. Terug in Amsterdam had hij een dikke kop, als een echte boerenjongen. Lang is hij daarna niet in Amsterdam gebleven. Vrij rap ging hij daarna in één ruk door naar Indië (net als de oudste broer overigens). Beiden zijn daar tot in 1949 gebleven.