Het internet kwam, even googelen, en je komt in streken waar je nog nooit eerder was. En waar je wél eerder was, want “Schoolbanken” had leuke reünies tot gevolg, en mijn oude straat (Transvaalstraat) werd vermeld op de site “Het geheugen van Oost”. Verhalen, opgetekend door bewoners uit verleden en heden, van straten uit die buurt. Ik heb hier zelf mijn belevenissen uit ‘mijn’ Transvaalstraat en mijn oude school al lang geleden aan toe gevoegd. Even verder zoeken, en tot mijn verrassing kwamen ook de Schagerlaan en zijn toenmalige bewoners voorbij. Jammer genoeg was mijn Corentin-jochie daar niet bij. Ik besloot om in 2006 een reactie te plaatsen bij die verhalen, waarin ik zei dat ik ‘iets’ had van Roel, en dat ik bekend zou maken wat het was, als hij zich zou melden. Er gebeurde niets, en Roel leek van de aardbodem verdwenen.
Omdat ik mijn verhalen had verteld, bezocht ik de site minder, tot ik er een paar jaar geleden een reactie las van een familielid van Roel. Het door hem genoemde mailadres liep echter dood, en wederom belandde de zaak in de doofpot.
Tot ik vorige week weer eens de site bezocht, en deze keer had een onbekende het telefoonnummer geplaatst van Roel! Ik heb hem direct gebeld, en een afspraak gemaakt voor 23 mei in de middag. Ik had hem nog steeds niet gezegd wat ik van hem had. ’s Morgens had ik de radio aan, en op Radio Noord Holland passeerden willekeurige verhalen de revue. Ik bedacht dat het misschien wel aardig zou mijn plan aan R N-H te melden. Men was direct enthousiast, en er werd besloten het verhaal op RTV te brengen. Een verslaggever met camera werd op pad gestuurd, die mij ontmoette voor het huis van Roel.
We werden door Roel en zijn vrouw hartelijk ontvangen, en hij vertelde als eerste zijn levensverhaal. Heel frappant was dat hij zei dat zijn ouders een groentezaak hadden in de Schagerlaan! Bij die groentezaak had ik immers mijn schatten gevonden! Hij legde uit dat hij geen computer had, en daardoor nooit op de hoogte was van het feit dat iemand hem zocht. En pas onlangs ging bij een buurman, wel in het bezit van een computer, een lichtje op.Hij plaatste Roel’s telefoonnummer op de site.
Hoogste tijd om Roel daarna te confronteren met zijn boeken, die ik bijna 50 jaar in mijn bezit gehad heb. Het moment van de overdracht is eigenlijk onbeschrijflijk. Het was emotioneel, het feest der herkenning duurde toch nog een paar seconden.
De verslaggever had genoeg stof voor een verhaal, en vertrok met de boodschap dat het verslag binnen en of twee dagen te zien zou zijn op RTV –NH. Ook krijgen wij beiden het verslag op DVD.
Een uurtje later keerde ik huiswaarts, missie volbracht, hoofdstuk afgesloten!
lees verder
