Frits Slicht
In de krant van 21 november 1947 wordt het feestelijk heropening van de speeltuin aangekondigd. Op de dag zelf is er geen sprake van feestelijk weer. Het is koud en winderig, het regent! In De Waarheid van 21 november wordt gesproken over een feestelijke gebeurtenis. Tegelijk verwijst de krant naar de vele ingegooide ruitjes. Er wordt gesproken over het verleden van de speeltuin in de oorlog. Maar wat is dat verleden? Waarop doelt de krant?
Helaas geeft de krant geen antwoord. Maar de verhalen zijn er wel, ze moeten alleen nog worden verteld. Wat er wel al is verteld, is het verhaal van de Joodse Markt.
Wie vertelt dit verhaal?
Wie vertelt er over de razzia van 2 oktober 1942? Toen werd de speeltuin als
‘verzamelplaats’ gebruikt voor joodse vrouwen (afgescheiden van de mannen die mogelijk op het Afrikanerplein zaten). Ook toen was het een koude dag, het enige verschil: er viel bijna geen neerslag. Voor de vrouwen die daar opgesloten waren, bleven de hekken dicht.
Maar nu is er feest!
Zonder enige verwijzing naar een Joodse markt of naar een razzia wordt de speeltuin feestelijk heropend. Er zijn wel drie muziekkorpsen. In feestelijke optocht lopen de kinderen vanaf de Polderweg naar de speeltuin. Zij worden begeleid door agenten. De kinderen moeten beschermd worden tegen het verkeer op de Linnaeusstraat.
De andere tochten
In 1942 en 1943 waren er ook optochten, maar dan wel naar de Polderweg. Deze optochten werden ook begeleid door agenten. De Polderweg was voor velen het begin van het einde. Voor velen een tussenstop naar Westerbork, naar Auschwitz, naar Sobibor!
Maar nu is het feest, al zijn er nog wat zorgen. Het clubgebouw zou nog wel wat meubels kunnen gebruiken. En oh ja, er zijn ook nog geen gordijnen!
