September 1943 (deel 2)

De duitsers die op hun kloppen en bellen geen gehoor kregen, besloten toen de bovenburen te wekken. Toen deze de deur open maakten, hoorden wij de duitsers naar boven lopen met hun zware laarzen. Plotseling zagen we achter onze gordijnen een lichtstraal van een zaklantaarn. De duitsers zochten nu van boven af of wij eventueel in de achtertuin verscholen lagen. Nadat dit ook geen enkel resultaat had opgeleverd, vertrokken zij. We lagen zeker minutenlang te trillen van angst in bed. Toen besloten we het bed uit te gaan en maatregelen te nemen. We besloten om te vluchten, want we zagen nu in dat het met ons was afgelopen als we dat niet zouden doen. Eerst klopten we aan bij onze buren, die zeer verbaasd waren dat we thuis waren. Zij dachten echt dat we niet thuis waren en dit hadden ze ook aan de duitsers verteld. De duitsers zouden zeker terugkomen en dus namen we afscheid van deze goede buren die volkome betrouwbaar waren. Daarna gingen we naar beneden. Eerst haalden we de Jodensterren van onze jassen af en voorzichtig liepen we de straat op. Het was nog diep in de nacht toen we als dieven sluipend langs de huizen liepen. Het was des te meer gevaarlijk omdat het voor iedereen verboden was om op dit tijdstip op straat te zijn. Omdat we joden waren zou een straf bij aanhouding zeker zwaarder aankomen, maar een andere keus hadden we niet.