Zwemmen en de IJsbaan

Ik weet nog goed dat het Sportfondsenbad Oost werd geopend (1929). Een ander hoogtepunt was dat er een IJsbaan kwam. Sonja Henie, de kunstrijdster op de schaats, was daar toen ook bij.

Leren zemmen

In het sportfondsenbad gingen we op zondag altijd met een heel stelletje zwemmen. Het kostte volgens mij niet eens zoveel, maar de exacte prijs weet ik niet meer. Dat clubje waar ik mee ging zwemmen, daar waren ook jongens bij. Natuurlijk zou ik haast zeggen. Jongens gingen de meiden dan in het water duwen. Ik heb daar niet leren zwemmen. Dat was al ruim voor die tijd. Ik ging bij mijn vader achterop de fiets naar het openluchtzwembad bij Zeeburg. Ik kreeg dan ook altijd en gevulde koek die, dat geloof ik althans, drie centen kostte. Mijn vader heeft mij daar leren zwemmen.
Bij het zwembad had je ook het Badhuis. Ik geloof dat ik daar wel eens ben geweest, maar herinneringen heb ik er niet aan.
Van het Washuis dat er ook zat, heeft mijn moeder nooit gebruik gemaakt. De was werd op de veranda achter gedroogd. Op de veranda stond ook een grote kist, voor de kolen.

Sonja Henie

In 1934 werd eer ook een kunstijsbaan aangelegd bij het zwembad. Sonja Henie zou bij de opening aanwezig zijn. Mijn zusje was daar ook bij betrokken. Carla was toen nog maar klein en zat bij mijn moeder op schoot. Zij had een tomaatrood jasje aan met een hoedje op. Van de organisatie hebben ze toen gevraagd of zij bloemen aan Sonja Henie mocht geven. Dat was natuurlijk goed. Die man van de organisatie pakte haar aan, Carla zal een jaar of vijf zijn geweest. Eenmaal op het ijs vond ze het zo eng. Dat wilde ze echt niet. Uiteindelijk heeft ze op de arm van die man gezeten en zo de bloemen gegeven.