Charlotte (Lotty) Huffener-Veffer (1921- 2018)
Frits Slicht
Sperre, geen garantie
Omdat mijn vader en ik in de diamantsector werkzaam waren, kregen we een Sperre . Dankzij onze Sperre kregen mijn moeder en mijn zusje automatisch ook een Sperre. Die Sperre hadden we dan wel, een garantie was dat niet. Je had geen garantie dat je niet weggehaald zou worden.
Dat er mensen werden weggehaald, zagen we vaak genoeg gebeuren. Regelmatig reden er overvalwagens door de buurt en werden mensen uit hun huizen gesleept. Dat hebben we maar al te vaak gezien.
Onverwacht
Die overvalwagens stonden trouwens bij ons op de Tugelaweg, ook wel op andere plekken in de buurt, maar bij ons stonden ze regelmatig voor de deur. Ik heb vaak mensen in de overvalwagens ‘zien stappen’. Zo ben ik en ook mijn ouders en zusje weggehaald. Wij waren echt verrast toen wij werden weggehaald. Het was 11 februari 1943. Mijn vader en ik hadden de hele dag gewerkt. Ik denk dat we om een uur of half zes thuiskwamen en dat we daarna direct hebben gegeten. We zaten gewoon in huis. Het was inmiddels een uur of acht. We waren om die tijd altijd thuis, je mocht sowieso niet meer naar buiten. Alles was verduisterd. Toen ging de bel!
Op de lijst
Daar stonden ze, met een lijst in hun handen. Ze kwamen alleen voor mij, ik werd weggehaald. Waarom ik op dat moment alleen op die lijst stond en werd weggehaald, weet ik niet. Later die dag, tegen een uur of twaalf ‘s avonds, kwamen ook mijn ouders en zusje. Die waren ‘gewoon’ iets later opgehaald.
Carla was eigenlijk al ondergedoken, maar omdat zij haar familie miste, was ze even naar huis gekomen. Juist op dat moment werden we weggehaald. Haar viool bleef achter op het onderduikadres.
