In de zomermaanden bloeit het Sint Janskruid. Het is een jaarlijks terugkerende sport: waar vind ik ze en zijn het er genoeg. Zodra het mooi weer is, stap ik op de fiets en bezoek de stekken van het jaar daarvoor. Die zijn er soms nog maar vaker niet want de gemeente ploegt naar hartenlust om. Wordt Sint Jans voor onkruid aangezien in plaats van een wilde plant met geneeskrachtige bloemen?
Het begint allemaal in 2003. De masseuse smeert mij na haar behandeling met de olie in. Het ruikt lekker en verwarmt. Met een zakje zaad van de bloemensingel kweek ik het thuis op. Het is een lange hete zomer waardoor ik nog in hetzelfde seizoen bloempjes uit eigen kweek kan oogsten.
In Ermelo vind ik de grootste hoeveelheid. Een pad op de Ermelose heide wordt aan twee zijden geflankeerd door Sint Jansplanten. Zover ik kan kijken. In extase begin ik te plukken tot de oververhitting toeslaat. Het is in 2003 geen enkel probleem om voldoende olie te maken.
Vanaf 2005 wordt het spannender. Ik ga niet meer naar Ermelo maar fiets wel vaak door Amsterdam. Geen véldje met wildgroei sla ik over. Er zijn veel planten met gele bloemen die erg op elkaar lijken. De échte Sint Jans heeft gaatjes in haar bladeren en draagt de toepasselijke naam: Hypericum Perforatum. Ik ontwikkel er radar voor. Zie ik de plant ergens staan dan maakt mijn hart een sprongetje en sla ik aan het plukken.
In 2012 zijn de Panamalaan en Veemkade mijn belangrijkste plukgebieden. In twee weken tijd staan er 5 halve literflessen met bloemen-op-olijfolie in de zonnigste vensterbank van mijn huis. Van geel kleurt de olie snel rood om vier weken later in dieprood te eindigen.
