Verboden spelletjes

De bomsleutel

Een veel gevaarlijker stuk speelgoed was de bomsleutel. Een oude, liefst zo groot mogelijke pijpsleutel werd aan een stuk touw bevestigd, terwijl aan het andere einde van hetzelfde touw een dikke spijker gebonden werd. De sleutel werd voor de helft gevuld met een mengsel van zwavel en cremortard, waarna de spijker in het gat werd gestoken. Deze lading werd tot ontploffing gebracht door het touw in de hand te nemen, de bomsleutel te laten zwaaien en deze dan met de kop van de spijker met kracht tegen een gevel of trottoirband te slaan. Een daverende knal volgde. Soms maakten deze primitieve bommen slachtoffers, niet alleen onder de bombardeurs, maar ook onder de omstanders. Daarom was ook dit aardige bomsleuteltje taboe.

Putjesspringen

Andere verboden, maar wel veel beoefend, waren liefhebberijen als vuurtje (fikkie) stoken en putjesspringen. Een volledig rioleringsstelsel, zoals Amsterdam dat thans heeft , kende men in mijn jeugd nog niet. Er lag echter al wel een buis in het midden van de rijweg, waarin het huis- en regenwater werd afgevoerd. Op regelmatige afstanden had deze leiding bezinkingsputten, die afgesloten waren met de bekende, vierkante, gietijzeren deksels. Het was een alleraardigst spelletje om het in deze putten opgezamelde rioolgas te laten ontploffen. Als er veel gas was, ging het zware deksel soms meters de hoogte in. Het was bij zo’n goed gelukte ontploffing, dat een buurjongen, die niet vlug genoeg terug sprong, werd gescalpeerd. Ook putjesspringen mocht niet van de politie.