Ik leerde Maurits Dekker kennen toen hij op de Amstellaan woonde. Hij woonde toen samen met een logopediste met de naam Mien. Op een bepaald moment zijn zij verhuisd naar de Alexanderkade (tegenover het Koloniaal Instituut). Mijn moeder was bevriend met Mien en kwam nog regelmatig bij hen over de vloer.
Ik herinner mij Maurits Dekker als een heel doelbewust iemand. Iemand die ook een bevrijdende humor bezat. Maurits was een bijzonder strijdbaar mens, maar ook een echte individualist.
Opkomst nazisme
Maurits Dekker was zeer politiek bewust. Daarvan waren er maar weinig. Velen, Joden en niet-joden, konden zich aan het eind van de jaren dertig absoluut niet voorstellen wat er zou kunnen gaan gebeuren als Duitsland naar Nederland zou komen. De Nederlandse volgelingen van Hitler en zijn consorten vond men over het algemeen belachelijk. Op de lachspieren werkte ook het optreden van Hitler zelf. Ik weet nog goed hoe zijn toespraken met mooi weer over straat schalden. Velen, ook vele joodse bewoners, stemden hun radiotoestel af op een Duitse zender als hij zich tot het volk richtte. Men maakte zich niet ongerust, de toespraken boezemden hen geen angst aan. Het besef dat wat in Duitsland gebeurde met de socialisten en de joden ook in Nederland zou kunnen gebeuren drong slechts bij weinigen door.
1938
Besefte men niet wat er stond te wachten, was alleen Maurits zo alert of bewust? Er ging dreiging van Hitler Duitsland uit, maar er werd ook om gelachen – zo’n idioot kon je toch niet ernstig nemen! Volgens mij was hij een van de weinigen die zich hier wel druk om maakte. Zo ook over de Kristallnacht. Dat maakte op mij een grote indruk. Maurits Dekker schreef toen een pamflet tegen de nazi’s en deelde die uit op het Rembrandtplein. Hij wilde ook dat er een soort van knokploeg zou worden opgezet om op te treden tegen de WA-mannen.
Lees verder:Over Maurits Dekker (2)