Anna Elisabeth
Frits Slicht
Het initiatief
Het Sint Elisabeth-Gesticht is gebouwd aan het eind van de 19e eeuw. Het initiatief kwam van de bestuurders van het Rooms-Katholieke Maagdenhuis. Het aantal ‘oude wezen’ was rond deze tijd enorm toegenomen. Vanwege een bepaald gebrek beleven zij hun hele leven in het weeshuis (van het Maagdenhuis) wonen. In het taalgebruik van die tijd werden zij ‘ouderlingen’ genoemd. De oprichting van een apart Gesticht voor deze ouderlingen werd mogelijk gemaakt door de gunstige financiële ontwikkelingen in de tweede helft van de 19e eeuw.
Wat men eigenlijk wilde, was het aantal invalide weesmeisjes terugbrengen door ze bij meerderjarigheid uit het huis te laten vertrekken. Letterlijk wilde men: de groep ouderlingen (op natuurlijke wijze) laten uitsterven. Probleem was echter een plek voor deze meisjes te vinden. Vandaar dus het besluit om een apart Gesticht op te richten.
De locatie
De plek voor het Sint Elisabeth-Gesticht werd gevonden. Er werd een terrein buiten de Weesper- en Muiderpoort aangekocht. Het terrein was ruim 14.000 m² groot en kostte ongeveer zeven gulden per m². Gezien de prijzen van deze tijd, niet al te duur maar vergeleken met de toenmalige prijzen toch wel hoog. Andere investeerders die in deze buurt grond hadden aangekocht, betaalden twee gulden (waarop de Dubbeltjeswoningen werden gebouwd). Het Burgerziekenhuis betaalde per meter iets meer dan twee gulden. Deze toch wel veel hogere prijzen hadden te maken met de snelle groei van de stad Amsterdam ten oosten van het oude centrum.
De bouwmeester
Het bouwrijp maken van het terrein en het regelen van diverse andere zaken nam de nodige tijd in beslag. De keuze voor een bouwmeester, een architect, moest ook nog worden geregeld. Men koos uiteindelijk voor Adrianus Cyriacus Bleijs. Eén van zijn meest bekende bouwwerken in Amsterdam is de Sint Nicolaaskerk (t.o. het Centraal Station).