Oom Bernard

Oom Bernard was het jongste kind van mijn grootouders. Hij is geboren op 6 januari 1916. Volgens zijn archiefkaart zou hij gewerkt hebben als magazijnbediende. Ik weet echter zeker dat hij (dames)hoedenmaker was. Later heeft hij ook als ontwerper van hoeden gewerkt. Toen ik als jong kind veel bij mijn grootvader was, woonde hij nog thuis in de President Brandstraat. Volgens zijn archiefkaart is hij in 1941 verhuisd naar de Swammerdamstraat, nummer 7 twee hoog. Als dit gegeven klopt, woonde hij in bij zijn zuster, mijn tante Lena. Die verhuizing had te maken met het feit dat hun vader, mijn grootvader, naar het bejaardenhuis ging. Boven de woning in de Swammerdamstraat had mijn oom, op zolder, een soort van atelier. Nadat mijn oom Bernard naar Westerbork was afgevoerd, hebben in dat atelier nog een aantal gevluchte Poolse Joden gewoond.

Afscheidsfeest!

In 1942 moesten de jongemannen vanaf 16 jaar zich melden (zie:
anti-joodse maatregelen). Dat ging op alfabetische volgorde. Mijn oom Bernard Barend moest zich tegelijk met mijn neefje Isaäc Beesemer melden (lees ook: Hoe het verder ging met Tante Liesbeth en haar kinderen).
Mijn oom Bernard was een leuke en bijzondere man die veel van het leven wist te maken, zoveel zelfs dat hij nog een afscheidsfeest heeft gegeven. Ik mocht daar niet bij zijn, het afscheidsfeest was alleen voor de volwassenen. Het moest ook een sjiek en mooi feest zijn. Ik heb daar toen nog wel foto’s van gezien. Kort daarop is hij vertrokken naar Westerbork. Hij is op 30 september 1942 in Auschwitz vermoord, 26 jaar oud. Dit was ook de dag dat mijn neefje Isaäc werd vermoord.