Het Zeeburgerdorp

Vroeger, ik spreek nu over de tijd van voor de oorlog, had je op het Zeeburgerpad een dorp voor asociale mensen. Volgens mij zit daar nu het grote beddenmagazijn “Het Oosten’. In ieder geval ligt het aan hetzelfde pad. Het Zeeburgerdorp lag tegenover de Veemarkt en het Abattoir (aan de overzijde van de Nieuwe Vaart).
Het Zeeburgerdorp lag helemaal aan het einde van het Zeeburgerpad. Er stonden allemaal kleine huisjes, allemaal laagbouw. Daar woonden voor de oorlog mensen die niet tussen de gewonen mensen konden wonen. Misschien is het niet helemaal correct om van asocialen te spreken. Deze mensen moesten opgevoed worden. Aan de andere kant, dit dorp was toch ook een broeinest van de misdaad. Later hebben ze moeten toegeven dat het niet zo’n succes was en hebben ze het opgegeven. Overigens is het pas definitief gesloten door de Duitsers.

De mensen die daar geplaatst werden, waren eigenlijk buiten de gemeenschap geplaatst. Ze hadden wel gewoon vrije in- en uitloop natuurlijk. Hoe het daar binnen was, weet ik niet. Ik weet wel dat ‘de gewone man’ daar niet kwam, er was veel agressiviteit. Hooguit kwamen er wat sociaal werkers. Als ik nu naar het kaartje kijk, ben ik wel verbaasd dat er zoveel huisjes stonden. Maar ik moet wel toegeven dat ik er toen, in de jaren dertig, niet echt veel belangstelling voor had.

Voor ons gezin waren de jaren dertig ook een moeilijke tijd. Ik ben in best armoedige omstandigheden opgegroeid, groot geworden. Mijn ouders, mijn moeder was opnieuw getrouwd, waren hardwerkende mensen. Maar door de crisis en de werkloosheid was je toch vooral met je eigen levensonderhoud bezig. De mensen in het Zeeburgerdorp hadden echter meer problemen dan alleen armoede. Het was volgens mij ook geen echte schande als je daar zat.