Wil Wickel 
Frits Slicht
Het openluchtbad lag aan de Westelijke Merwede Kanaaldijk. Aan de kant van die dijk had je bij het zwembad een uitgestrekte rij schuttingen waar je tegenaan keek als je er langs liep. In het midden had je de ingang. Kort voor het zwembad had je bij de sluizen een soort van pleintje, een verbreding. Daar stond vroeger een snoepkarretje (zie ook het verhaal: De snoepkar). Even daar weer voorbij had je de aanlegsteiger voor het pontje.
Bij de ingang moest je een kaartje voor het zwembad kopen. Was je eenmaal binnen, dan had je aan de linkerkant het mannendeel en aan de rechterkant het vrouwendeel. Het zwembad kostte in mijn tijd drie centen, vandaar dan ook de bijnaam: het driecentenbad. De officiële naam was Gemeentelijk Zwembad Het Nieuwe Diep. Het kan best dat die prijs later is verhoogd naar vier of vijf cent. Mannen en vrouwen waren trouwens strikt gescheiden. Tussen de twee delen stond een schutting. Je kon elkaar niet zien, wel horen.
Onze wijkstraatveger van de stadsreiniging was in de zomer hier badmeester. Dat was Frits Verhoef, zijn zoon zat bij mij in de klas op de Insulindeschool.
Gerekend vanaf de Zeeburgerdijk lag het zwembad iets voorbij de schutsluizen van het Merwedekanaal. Achter de afscheiding, de schuttingen, lagen allemaal kleedhokjes. Die had je ook tegen de afscheiding die tussen het mannen- en vrouwendeel had. Als ik het mij goed herinner had je allemaal kleedhokjes rondom het zwembad. Al die hokjes stonden trouwens op palen, op grote steigers.
Het driecentenbadje, oorspronkelijk zelfs een tweecentenbadje werd in 1953 als gevolg van de watervervuiling gesloten. Tegenwoordig heb je het Flevoparkbad, in de hoek van het Flevopark, naast de Amsterdamse Brug.
