Wil Wickel 
Frits Slicht
Het Gemaal
Het Flevopark (ook de begraafplaats) had een heel laag waterpeil. Er was daarom een speciaal gemaal, dat het waterpeil op polderniveau moest houden. Zonder het gemaal zou de begraafplaats zeker ‘verzopen’ zijn. Het was een elektrisch gemaal of pompstation. Als je door de ingang bij het Hekkepoortje gaat en direct linksaf gaat zie je het na een meter of 150 liggen. De machinist woonde er met zijn gezin. Het gemaal is al enige tijd buiten dienst. Tegenwoordig is er een horecagelegenheid in gevestigd, althans dat is wat ik heb gehoord. Vroeger is er altijd iets van “een tijdelijke consumptietent” geweest in het park. Die gelegenheid was, los van de huidige horecagelegenheid, gebouwd op een betonnen plaat.
De vissershuisjes en de vijver
In de buurt van het gemaal had je een aantal vissershuisjes die staan er nu nog. Die huisjes staan helemaal op polderpeil. Ze staan volgens mij onder toezicht van Bureau Monumentenzorg. Of er nu nog mensen wonen, weet ik niet. De huisjes zijn inmiddels behoorlijk opgeknapt. Aan de achterkant van het park kon je via een klaphek langs de huisjes naar het elektrisch gemaal lopen.
Voor het gemaal, bij die kleine huisjes, had je een klein meertje of vijver. Ik heb daar mijn eerste schaatsen uitgeprobeerd. Er was een koek-en-zopie bij de steiger van het gemaal. Door de bomen lag de vijver in de luwte. Onder de bomen bond je de schaatsen onder en daarna kon je heerlijk je rondjes schaatsen op een ‘eindeloze mooie baan’.
Het Flevopark werd voor de oorlog druk bezocht door de buurtbewoners. Veel ouderen kwamen er ook. Een groep ouderen had er bijvoorbeeld een vliegerclubje. Prachtige grote vliegers maakten ze. Ze hielden er wedstrijden meer op de grote velden of weiden. Ook op het Javaplantsoen organiseerde men dit soort activiteiten.
