Het Pontje

Verteller: Oude muur van de Joodse Begraafplaats. Wil Wickel
Auteur: Frits Slicht Frits Slicht
7 Reacties
Oostelijk Havengebied, Flevopark, Zeeburgerdijk

Over het pontje (of het voetveer) naar het driecentenbadje en haar schipper.

Kaart van de Dienst Openbare Werken (deel) van 1933. Afgebeeld is het Nieuwe Diep met het centenbadje met, zoals beschreven in het verhaal, de plek van het voetveer (pontje).<br />Bron: Stadsarchief Amsterdam.

Kaart van de Dienst Openbare Werken (deel) van 1933. Afgebeeld is het Nieuwe Diep met het centenbadje met, zoals beschreven in het verhaal, de plek van het voetveer (pontje).
Bron: Stadsarchief Amsterdam.

Alle rechten voorbehouden

De overvaart vanuit het Flevopark naar het zwembad was alleen weggelegd voor hen die zich een extra uitgave konden veroorloven. De overtocht kostte volgens mij een dubbeltje, voor de jaren dertig best nog een hoop geld. Je moest als kind wel van goede huize komen om dat geld te hebben. Je had overigens wel een kinder- en volwassenentarief. Schipper van Genderen (ik meen dat dit zijn naam was) had naast zijn aanlegsteiger ook een kleine botenstalling. Mijn ouders hadden daar een roeiboot (een jol) liggen.

Zo af en toe mocht ik met de schipper mee overvaren als het erg druk was. Hij haalde dan de centen op en ik hield dan het roer vast. Het pontje was een open boot met een lengte van ongeveer tien meter. De boot was rondom voorzien van banken om de overtocht te kunnen maken. De overtocht naar de westelijke kanaaldijk duurde ongeveer vijf minuten. Naast het zwembad had je een aanlegsteiger die alleen voor het in- en uitstappen was bedoeld. De thuishaven van het bootje, het pontje, was de botenstalling van Schipper Van Genderen zelf.

Schipper Van Genderen is door een Duits militair voertuig op de Zeeburgerdijk dood gereden. Hij was toen op weg naar zijn boot in het Flevopark. Het ongeluk vond toevallig plaats voor de ingang van de Joodse begraafplaats. Daar stond het beheerdershuis van de begraafplaats. Schipper Van Genderen was gedwongen om langs de weg te lopen. Hij had bij een eerder ongeluk een been verloren. Hij kon daarom moeilijk via het Zwarte Weggetje gaan en over het opgespoten land met al die kuilen en hobbels.
Toen dit ongeluk gebeurde stond het huis al leeg. Ook van dit huis waren de bewoners, haast ongemerkt, weggevoerd net als de andere Joodse mensen. Overigens niet alleen Joodse mensen, ik ben zelf in mei 1942 als dwangarbeider afgevoerd.
Lees ook Zwemmen in het Nieuwe Diep.

Alle rechten voorbehouden

2194 keer bekeken

7 reacties

Voeg je reactie toe
Anneke Koehof

Het Pontje

Toeval bestaat niet wordt er beweerd maar daar ben ik het niet mee eens. Hoe vaak in mijn leven ben ik niet tegen toevalligheden aangelopen, zoals dit.

Hoe graag had ik dit willen delen met de verteller van dit verhaal, maar hij is helaas onlangs overleden.

Een link van mijn vervolg op dit verhaal over het pontje doe ik hieronder.

https://geheugenvanoost.amsterdam/page/88426/het-pontje-van-ome-piet

 Ik hoop natuurlijk op reacties van hen die zich het pontje van Ome Piet van Genderen nog voor zich kunnen halen en er ligt een briefje met mijn verhaal in de boot, misschien reageert de huidige eigenaar!

 

OVERIGENS: de hierboven afgebeelde kaart van de Dienst Openbare Werken (1933) beschrijft de plek van het voetveer, dat was gesitueerd voorbij het vijfcentenbad (vroeger drie centen). Dit is echter een ander pontje. Het 'pontje' van Ome Piet, wat dus in feite geen pontje was, lag aan de buitensteiger van een jachthaventje aan het Flevopark, ook beheerd door Ome Piet.

 

 

Simon van Straaten

Re: Het Pontje

Anneke:
Even voor de zuiverheid van dit verhaal. Oom Piet van Genderen woonde niet in een benedenhuis, maar op één of twee hoog, daar wil ik vanaf zijn. Door mijn onderstaande relatie met de fam. van der Vecht (van de melkzaak op de hoek Baweanstraat/Boetonstraat) kwam ik er wel eens op visite.
Het is niet echt belangrijk voor het mooie verhaal, maar het is nu eenmaal zo.

Klopt helemaal hij woonde op nummer 26 of 24 2hoog in de Boeton straat ,ik woonde op 34 3 hoog

Anneke

Het Pontje

Even voor de zuiverheid van dit verhaal. Oom Piet van Genderen woonde niet in een benedenhuis, maar op één of twee hoog, daar wil ik vanaf zijn. Door mijn onderstaande relatie met de fam. van der Vecht (van de melkzaak op de hoek Baweanstraat/Boetonstraat) kwam ik er wel eens op visite.
Het is niet echt belangrijk voor het mooie verhaal, maar het is nu eenmaal zo.

Anneke Koehof

Het Pontje

Ik herinner me het pontje van 'ome' Piet van Genderen nog heel goed. Ik woonde als 'pleegkind' een tijd bij de fam. van der Vecht op de hoek Boeton/Baweanstraat.
Op de een of andere manier was er een relatie tussen de beide families, ze kwamen in ieder geval bij elkaar over de vloer. Het was een feest wanneer ik op zo'n warme dag, als het in de straat doodstil was, een tochtje mee mocht maken in het pontje. Het was zo heerlijk koel op het water en ik liet mijn handen door het water glijden. Dat kon, want de boot was heel laag. Ik herinner me ook nog het geluid van de motor, plok, plok, plok...Later is een kleindochter van de fam. van der Vecht nog getrouwd met een kleinzoon van de fam. van Genderen. Zij is helaas jong overleden.

Jan de Blok

Het Pontje

Beste Boy Zoet,
Bedankt dat je reageerde op mijn commentaar op het verhaal over het pontje.Nu weet ik zeker dat ik niet aan demen'tie lijdt want dat dacht even toen ik dat verhaal over van Genderen (ome Piet)las.Ook ik heb met ome Piet mee gevaren naar Zwemschool Oost en het Plashuis.Ik ben geboren in de Boetonstraat(1934)ik was paar dagen oud en toen zijn mijn ouders en ik verhuist naar de Baweanstraat.IK ben op de Anthonie van Diemenschool geweest.Bij meester van den Berg (sikkie) dat was een prima onderwijzer.Ik ben in 1970 verhuist naar de Langkatstraat en daar gewoond tot 1992 maar de woonomgeving werd zo slecht dat mijn vriendin en ik wel moesten verhuizen.
Waar we nu wonen mijn vrouw en ik(we zijn hier getrouwd)wonen we echt niet verkeerd.Maar toch denk ik veel aan de indische buurt van vroeger. Waarom hou ik zo van die buurt van toen,en dat kan ik niet verklaren!!.

Groetjes,

Jan de Blok.

Boy Zoet

Het Pontje

Eigenaar en bestuurder van het pontje was Ome Piet ( v Genderen), dat pontje vaarde van het Zuiderzeepark (naast de botenstalling en het grote huis van de fam.de Jong) naar het Plashuis en zwemschool Oost. De tocht ging onder de betonnen brug door en kruisde het Merwede kanaal. Wanneer de laatse vaart was weet ik niet maar dat moet toch rond 1950/51 zijn geweest.
Inderdaad is hij aangereden bij het Kastanje Huis , Ome Piet woonde in de Boetonstraat in een benedenhuis. Van vaarten door de grachten is mij niets bekend.
Heel wat tochtjes hebben wij met hem gemaakt, vooral naar het Plashuis, omdat een van de bewoners aan de Kramatweg (tussen nr. 45 en 53) de fam. Borgmeijer daar hun besonjes hadden (botenbouw) en wij als naaste buren daar graag vertoefden in de cafetaria.
Overzwemmen van Plashuis naar Oost v.v. was een sport toen.
Hele leuke herrineringen hebben wij aan die tijd.

J de Blok

Het Pontje

11`-9-2012
Als oud indische buurter lees ik graag de stukjes in het g:v:O maar soms zijn ze niet correct. (maar wel leuk)
B.V dat Schipper van Genderen door een duits
militair voertuig is dood gereden.Hij is door een nederlands militair voertuig aangereden en overleden. Dat is na 1948 gebeurd. De
Heer van Genderen deed rondvaarten (met de insulinde)in de verlichte grachten I.V.M de inhuldiging van Konigin Juliana.Ik weet het niet zeker maar ik heb gehoord dat hij is aangereden bij dat huis met die mooie kastanje
bomen aan het eind van de zeeburgerdijk.

Groetjes,
Jan de Blok.