Het dreigt de hele week te gaan regenen en mijn agenda maakt duidelijk dat ik ook niet veel tijd zal hebben om op zoek te gaan. Gewoon alle letters fotograferen die je onderweg tegenkomt is niet mijn ambitie.
Mij schiet een tegeltableau te binnen dat misschien nog aanwezig is in een van de laatste rafelrandjes van Oost. Het pand waarin het is aangebracht staat op de nominatie om gesloopt te worden, maar daar bestaan bezwaren tegen.
Toch maar meteen gaan kijken. Een week uitstellen kan net te laat zijn, want van sloop afstel heb ik nog niets vernomen.
Als ik bij het pand aankom dat er gelukkig nog staat, begint het zachtjes te regenen. Het is stil in dit gebied op zaterdag. Af en toe een auto of een vrachtauto. In de buurt wordt gewerkt. Ik fotografeer nog het een en ander en ga dan weer richting huis. Onderweg herinner ik mij een gedenksteen, daar kan ik meteen wel langs fietsen om te zien of die aan mijn letter eisen voldoet.
Prima. Weer een foto voor de opdracht. Bijna thuis bedenk ik dat ik over het Sumatraplantsoen kan gaan, langs het gedeelte dat gesloopt moet worden.
Misschien is daar ook een steen met letters ingemetseld. Maar helaas…. Het stuk straat, dat van de Molukkenstraat naar het Sumatra plantsoen loopt, is al weg, de grond bouwrijp gemaakt en er staat een hek omheen. Daaraan hangen zwarte zeildoeken met grote gekleurde hoofdletters.
Op ieder doek een andere tekst. ‘ER VERANDERT NOOIT IETS EN ALLES IS ANDERS’ staat erop. En verderop ‘IK BEN EEN ETNISCHE ALLIANTIE’. Op het
volgende: ‘IK BEN EEN VIS VAN DE VISSER DIE HING IK BEN DE STILLE KRACHT’ .
Merkwaardige tekst. Ernaast hangt een gekleurd papier met een uitleg. Om de tekst te kunnen lezen moet je dichterbij gaan staan.
‘Poëzie, tijdens de nieuwbouw aan het Sumatraplantsoen zijn gedichten van (oud) bewoners te lezen op de bouwhekken. Deze teksten zijn geschilderd met hulp van kinderen uit de buurt. Bouwplaats poëzie is een project van ontwerper Mister Adam, dichter Lucas Hirsch en de gespreksontwerper en wordt mede mogelijk gemaakt door woningcorporatie ‘Eigen Haard’ en Stadsdeel Oost met medewerking van speeltuin ‘Batavia’ en bewoners’.
De reeks doeken gaat verder met ‘ER IS EEN KOMEN EN GAAN’ ‘HET BLIJFT EEN TOPBUURT’ en naar mijn idee de mooiste: ‘IK LEERDE BIJ DE HARINGBOER AMSTERDAMS. IK BEN NET EEN PAPEGAAI’.
Zo’n ontdekking met letters en prachtige kleuren maakt mijn dag en voor vandaag is aan de letteropdracht behoorlijk voldaan.
