De Koningskerk

Om de hoek

Ik woonde vanaf mijn 10e tot mijn 19e in de Eisingastraat, om de hoek.

De kerk vast een vaste baken om de weg naar huis te onthouden. Ik ben er wel eens binnen geweest vanwege een concert.

Ik heb heel veel voetstappen liggen langs de kerk, het Robert Kochplantsoen, naar de slager op de hoek, er was ook een kapper en een groenteman.

Vele mooie herinneringen aan de buurt met ook vrienden aan de andere kant van de Middenweg en natuurlijk de Jaap Edenbaan.

Last but not least de chinees aan het Christaan Huygenplein.

Op mijn 19e ging ik zelfstandig wonen.

speelplek.

In 1950 kwam ik als kleuter bij de dames Woltman en van Leeuwen "op school". Zij runden een particuliere kleuterschool aan de Pasteurstraat 41 recht tegenover een mooi open stuk land. Daar hebben wij als kleintjes vele uren mogen spelen en kuilen graven. Plots mocht dit niet meer want er werd gebouwd aan een nieuwe kerk op die plaats. Triest voor de kleintjes, maar de vooruitgang mocht niet worden geremd zei men.  De kleutertje moesten maar ergens anders gaan spelen! In de latere jaren, toen ik leerling was aan de Pieter Zeemanschool verderop in de wijk ben ik nog een keer geklommen op het bijgebouwtje waar werd vergaderd door het klerkbestuur,. De concierge van de kerk die er woonde in de aanbouw had de politie gebeld en mijn vriendje, ik meen Ronnie van Craaykamp en ik moesten in een zwarte kever van de politie mee naar het bureau aan de linneausstraat alwaar wij een hele middag hebben moeten doorbrengen. Laf van de man uit de kerk. Dit is mij tot op de dag van vandaag bijgebleven, dat een volwassene van de kerk een kind niet gunde even de beest uit te hangen. Dit is mijn herinnering aan de koningskerk in de wijk Jeruzalem. Naastenliefde en barmhartigheid waren even vergeten door de kerk.

Eerste steen legging

In de jaren dat de wijk 'Jeruzalem' gebouwd werd gingen wij daar na schooltijd vaak spelen. We zaten op de Frauenhoferschool ,een lagere school aan de overkant van de Middenweg. De eerste steenlegging kan ik mij goed herinneren. In de zijmuur werd een oorkonde gemetseld door ds. J.C.Gilhuis. Later heb ik daar de catechisatie gevolgd bij ds. Rijper. In 1956 verhuisden wij naar Ermelo waar wij opnieuw te maken kregen met de nieuwbouw van een kerk.

Koningskerk

Als kind woonde ik aan het Ingenhouszhof, boven de Viswinkel van Snoek. Wij hadden een fantastisch uitzicht over het Robert Kochplantsoen en op de Koningskerk aan de van ’t Hofflaan. Toen op een gegeven moment de penduleklok thuis de geest gaf is die ook nooit meer gerepareerd. Wij hadden immers toch de torenklok! Ik kan mij nog goed herinneren dat de Koningskerk gebouwd werd. Ik was toen een jaar of zes/zeven en we zwalkten veel rond op de bouw en verzamelden stukjes pijp om pijltjes mee te schieten. Mijn mooiste herinnering aan die bouwperiode was met de jaarwisseling van 1955/1956. De bouw was al vergevorderd en op de een of andere manier had een stel jonge gasten kans gezien halverwege de toren te klimmen, tot het galmgat van de klok en vandaar hun vuurwerk af te steken. Ik vond het prachtig.
In mijn herinnering spraken de ooms en tantes en buurvrouwen in die tijd vaak negatief over de nieuwe kerk in aanbouw, waarvoor ze zelf met allerlei acties ijverig geld voor hadden ingezameld. Het was in hun ogen maar een modernistisch blok beton met een rare losstaande toren.
Die losstaande toren van de kerk bleek later trouwens vaak een leuke speelplek waar omheen we vaak ‘stilstaan krijgertje’ speelden. De bedoeling was een rondje om de toren te lopen zonder dat degene die de beurt had je zag bewegen.
Ik heb het zelf altijd een mooi gebouw gevonden, waar veel aan te bekijken was. We speelden veel in het aangrenzende speeltuintje van waar je een vrij zicht had op het intrigerende beeld aan de Glauberweg kant van de kerk. Een samenvoeging van een leeuw en een adelaar. Pas veel later leerde ik dat zoiets een griffioen heet en een symbolische aanduiding is van Christus’ koningschap over alles.
Binnen in de kerk heb ik als kind ook heel wat uren op zondag doorgebracht, waarbij ik meer bezig was met het bedenken wat er precies in de glas-in-beton wanden voor afbeeldingen te zien waren, dan met het luisteren naar de dominee. Het zijn overigens afbeeldingen uit Openbaringen. Feestelijk was het altijd als het Interkerkelijk Jeugdkoor optrad, olv Peter Dogger.
De kerk werd begin 1956 in gebruik genomen. Op 1 april 1956 was mijn zusje Willeke het eerste kind dat er gedoopt werd. Ik kan mij nog goed herinneren dat de dominee zei dat zij het eerste Koningskind was. Reuzetrots was ik. Later realiseerde ik me pas dat rond het doopvont de tekst Koningskinderen was gebeiteld en dat mijn zusje niet echt van koninklijke bloede was (…).