Nieuwe Route

Kamoschinski

 Over kapper Kasmoschinski 

Jazeker zat 'dameskapsalon Kamoschinski' op het stukje Middenweg waar nu de Kamerlingh Onneslaan begint. Ik weet dat doordat meneer Kamoschinski een vriend van mijn vader was en wij kwamen daar vaak. Eerst, tijdens de oorlog en vlak daarna, in het piepkleine winkeltje in de Ceramstraat. Later, toen hij een man-in-bonis was geworden, gingen we soms naar de ongelooflijk chique nieuwe zaak op de plek waarover we het hebben. Zelf had K.het dan ook over zijn 'salon'.

Als kind kwam ik er graag, want ome Dolf was me er een. Een grappenmaker zoals ik verder nooit meer heb gekend. Een biljarter die menige kampioen naar de kroon stak. En als-ie toch in het café was entertainde hij in één moeite door de aanwezigen met zijn (vaak ter plekke bedachte) goocheltrucs.  

Toen de meeste mensen nog geen tv hadden, nodigde hij mijn vader, moeder en  mij eens uit om naar een show van Hans Joachim Kühlenkampf (?) te komen kijken. Wij hadden nog maar weinig televisie gezien, laat staan kleurentv!  Toch stond de Duitse showmaster daar in alle kleuren van de regenboog te presenteren. Ik dacht dat het weer een of andere truc van ome Dolf was. Maar de oplossing van het mysterie was niet veel anders dan het een of andere lullige voorzetschermpje dat je in die jaren kon kopen. 

Toen de Hogeweg werd 'doorgetrokken' naar de huidige Kamerlingh Onneslaan moest het prachtige huis worden afgebroken en kon Kamoschinski zijn zaak voortzetten in een pand aan het begin van de Hogeweg. Zijn zoon Zegmond heeft het bedrijf daar nog jarenlang geleid.

kapper

volgens mij was de kapper kamosinsky? die is naar mijn idee naar de hogeweg verhuist.t/oschep-yssalon

paradijs; boven het postkantoor (2)

Jo Haen vraagt mij, iets meer te schrijven over ons huis boven het postkantoor.
Het was een nogal donker maar groot huis. Ons vergane paradijs. Het dateerde uit 1898, mijn broer heeft de jaartalwindwijzer. Soms telden we, zittend achter de serreramen die U op de foto ziet, de automerken die voorbijkwamen; vooral Ford, VW en Opel, in die volgorde.
Die serre, waar rotan meubelen stonden, was 's winters met gordijnen, later met plastic, van de woon- of voorkamer afgescheiden. Daar stonden zware meubelen en een Jaarsma kolenhaard, zelfs een mooie rookstandaard.
Achter was de eetkamer, met uitschuifbare tafel (4 zoons).
Boven het postkantoor konden we lawaai maken zoveel we wilden. In de hall, waar de telefoon (52049) aan de muur hing boven een telefoonstoeltje, speelden we hockey met wandelstokken. We konden om badkamer en wc heen rennen. De vrij moderne staande klok luidde als de Big Ben. De etensgong gebruikte moeder vaak.
Naast de achterkamer was de keuken met houten balkon, onder een machtige kastanjeboom. Mijn broers vertelden mij dat er voor mijn tijd een trap was vanaf ons balkon rechtstreeks de bloemenkwekerij van Wielinga in. Incidenteel speelden we er; we konden erin door een poortje naast de telefooncentrale. Vaders (Ds Dijk) studeerkamer keek op dat balkon uit.
Op dezelfde etage was de slaapkamer waar ik volkomen onverwachts geboren ben.
Boven was een grote slaapkamer en een zolder met enge schaduwen; daar werd vaak gestudeerd. Er was een aparte zolderruimte voor de kolen. Er was ook een stuk platdak waarvandaan we over Frankendael (VERBODEN TOEGANG) uitkeken.
Mijn oudste broer zei recent: 'Zie je wel, toch de ooievaars!' (Voor wie dat niet weet: in Frankendael broeden tegenwoordig ooievaars)
Nadat de kapsalon was afgebroken en er de blinde muur gekomen was die U op de foto ziet, en ik nu voor het eerst weer zie, ontstond er een scheur in de zijmuur. Een plakbandje hield de zaak op zijn plaats... ( al snel snapte ik, dat moeder aan het eventueel loslaten kon vaststellen of we gevaar liepen)

boven het postkantoor

Onze woning verdween ook onder de slopershamer. We wisten al een tijdje dat de Kamerlingh Onneslaan aangelegd zou worden. Een tijd was er sprake van, dat die langs de andere kant van het nog altijd bestaande telefoongebouw zou lopen, langs de voorkant. Je kunt er nog altijd art deco-letters boven de ingang zien. Nu is dat de achterkant van het gebouw. Helaas, de weg ging langs de achterkant, nu voorkant lopen, mijn geboortehuis moest weg. Mijn broers gingen in het lege huis wel eens voetballen. Ik liep er in een wijde boog omheen.