De eerste jaren
Heiman Barnstein is geboren in Hoorn. Hij kwam naar Amsterdam om rabbijn te worden, net als zijn grootvader. Maar de religieuze opleiding botste uiteindelijk met zijn politieke en religieuze gevoelens.
Hij kwam terecht in de diamantindustrie, aan het einde van de 19e eeuw stond het vak als gunstig bekend voor joodse werknemers. Het was ook een vrij vak, dat wil zeggen toegankelijk voor een ieder (wat voordien niet voor elk vak gold). Hij werd leerling, volgde de opleiding en raakte al snel betrokken bij het verenigingswezen. Hij was maatschappelijk zeer betrokken. Als zodanig kwam hij in aanraking met de Handwerkers Vriendenkring (HWV), hij werd lid en bracht het tot voorzitter.
De HWV was bedoeld voor de geestelijke verheffing van de arbeiders. Hoewel er veel joodse leden waren, voornamelijk zelfs, was het niet een echt joodse vereniging.
Het belang van de HWV, oprichting van Het Bouwfonds
De HWV bewoog zich op vele vlakken, op vele gebieden. Vooral ook op gebieden die tegenwoordig door de overheid worden vervuld of beheerd.
Eén van de vele projecten was de exploitatie van een badhuis, het badhuis op het Jonas Daniël Meyerplein. Dat voorzag in een grote behoefte omdat in die buurt geen enkel badhuis was, dat bestond nog niet in de oude Jodenbuurt.
Een ander voorbeeld was de stichting van het ziekenfonds ‘Ziekenzorg’. Heiman Barnstein vond dat de dokteren van Algemeen Ziekenfonds Amsterdam te dominerend. Patiënten moesten een gelijkwaardige inspraak hebben.
Voor wat betreft de Transvaalbuurt is vanzelfsprekend van groot belang de bouw van een viertal woonblokken. In 1917 werd begonnen met de bouw, burgemeester Tellegen verrichtte de eerstesteenlegging. Het gaat om de blokken bij de Maritzstraat, Retiefstraat, Spitskopstraat, Magersfonteinstraat, Laing’s Nekstraat en de Tugelaweg.
Bronvermelding
Bovenstaand verhaal is gebaseerd op de korte verhalen van mevrouw B. Koster-Barnstein, in: Herinneringen aan Joods Amsterdam, samengesteld door Philo Bregstein en Salvador Bloemgarten. (Uitgeverij De bezige Bij – Amsterdam, 1978)
Geplaatst met toestemming van Salvador Bloemgarten!
Voor de inhoudsopgave van de verhalen zie:
Heiman Barnstein