Frits Slicht
Na het overlijden van Heiman Barnstein groeit al snel de gedachte om deze imposante bestuurder te gedenken. Er wordt een commissie in het leven geroepen en al snel ontstaat het idee om hem te eren middels een gevelsteen in één van de woningblokken van de Transvaalbuurt. Gekozen wordt voor de Tugelaweg.
Op 6 juni 1926 is het zover. De gevelsteen wordt geplaatst tussen de huisnummers 57 en 58 en boven de toegang tot de gemeenschappelijke tuin.
Tijdens deze bijeenkomst wordt door velen herinneringen opgehaald aan Heiman Barnstein. Zo ook door de wethouder De Miranda:
Namens het Gemeentebestuur spreekt hij zijn grote waardering uit voor Hijman Barnstein: “aan wiens aandenken deze steen is gewijd, 't Is pas anderhalf jaar geleden, dat ik hem namens het Gemeentebestuur van Amsterdam geluk heeft gewenscht met zijn 70sten verjaardag. Plotseling is zijn zon ondergegaan! Het is daarom wel eigenaardig, dat juist dezer dagen een voordracht van B. en W. zal worden gepubliceerd, tot opruiming van de krotwoningen in de Valkenburgerstraat en in verband daarmede hier in de Transvaalbuurt een complex nieuwe woningen te doen verrijzen. Een groot deel van het Joodsche proletariaat, menschen, die hard werken, om staande te blijven, heeft zijn leven gesleten in verblijven, die niet meer met den tegenwoordigen tijd in overeenstemming zijn. De bedoeling van B. en W. is, al staat dit ook niet in de voordracht, om te zijner tijd HWV met de exploitatie van het nieuwe woningcomplex te belasten. Al is er geen Barnstein meer, zijn geest blijft het Bestuur, dat zijn werk zal voortzetten, bezielen. ”
Daarna spreken meerdere personen prachtige woorden over de overledene. Zo ook de voorzitter van de Mannenzangvereniging “Transvaal” (H.B. was erelid), de heer
L. Presser. Hij verwijst naar het streven van H.B. om een eind te maken aan de ellendige woonomstandigheden van Uilenburg. De nieuwe woonblokken van het Bouwfonds HWV met hun moderne woninginrichting brachten velen “van duisternis tot licht", aldus de heer Presser (Bron: NIW 11 juli 1926).
Voor de inhoudsopgave van de verhalen zie:
Heiman Barnstein