Patrimonium

Christiaan de Wetstraat

De verkiezingsborden kan ik mij ook herinneren.
Tijdens de verkiezing scholden we op de kinderen die een CPN bord hadden hangen.
Vuile rot communist en mochten ze niet mee spelen. Was de verkiezing afgelopen dan speelden we weer gewoon met elkaar. Volgens mij speelden de kinderen allemaal met elkaar alleen die van het patrimoniumblok waren op zich zelf.

Re: Re: Joodse hoek Christiaan de wetstraat 60 huis naast de poort

marie:
S. de Vries:Hier een berichtje vanuit de Joodse hoek.Mijn grootouders woonden in de Christiaan de Wetstraat op nummer 60 huis naast de poort. De naam van mijn grootvader was Salomon de Vries en die van mijn grootmoeder Sara Polak.Volgens ooggetuigen werd er op 5 april 1943 om 11.30 uur door de SD aangebeld. Salomon en Sara werden weggehaald. Sara had een stijf been en kon niet zo snel in de hoge vrachtwagen klimmen. Zij werd door een 'foute' Nederlandse politieagent de vrachtwagen ingetrapt. In de vrachtwagen zaten nog 17 andere angstige ouderen. Volgens een brief uit Kamp Westerbork van 10 april 1943 werd Sara bij aankomst in het kamp direct in de ziekenbarak opgenomen vanwege het letsel dat de politieagent haar had aangebracht. Tezamen met mijn grootvader werden ze via kamp Westerbork gedeporteerd naar vernietigingskamp Sobibor in Polen waar ze op 16 april 1943 direct na aankomst onder luid geblaf van bloeddorstige honden door gewapende SSers naakt de gaskamer werden ingedreven om vergast te worden.Na de oorlog kwam mijn vader als een van de weinige overleefde Joden terug uit de onderduik. Het bleek dat het huis van zijn ouders door bewoners uit Diemen was ingenomen. Hij werd uitgescholden voor alles wat vies en lelijk was en werd weggejaagd toen hij aanbelde op nummer 60 in de hoop zijn ouders levend terug te zien. De buren naast het huis van mijn grootouders herkenden mijn vader en riepen hem binnen. Daar zat mijn vader in het huis van de buren. Hij kreeg thee aangeboden uit de kopjes van zijn ouders en op tafel lag het kleed van zijn ouders. Tegen de wand van de huiskamer stond het dressoir van zijn ouders. Toen mijn vader wilde weggaan en tegen de buren zei dat hij de spulletjes van zijn ouders wilde meenemen, vertelden ze hem dat ze met Sara en Salomon, net voordat ze werden weggehaald, hadden afgesproken, dat als ze later zouden terugkeren, ze hun spulltjes zouden terugkrijgen. De stakkers zijn nooit teruggekeerd...Anno 2001 kwam ik bij toeval bij mijn huidige reeds gepensioneerde buren binnen, toen ik bij hen in de huiskamer een staande klok zag staan. Toen ik opmerkte dat het een mooie klok was, ging mijn buurvrouw amechtig naast de klok staan en trok hierbij een gezicht zoals je dat ook wel bij een mariabeeld ziet. Ze vertelde me dat er aan de klok een lang verhaal vast zat. Het bleek dat mijn buurvrouw tijdens de Tweede Wereldoorlog vanuit Diemen het huis van mijn grootouders was ingetrokken. Ze vertelde verder dat de klok waar zij nog steeds amechtig naast stond, uit datzelfde huis kwam. Christiaan de Wetstraat 60 huis naast de poort. Die klok was dus van mij! Want ik ben het kleinkind van mijn grootouders! En ik ben de enige die nog over is van die grote Joodse vermoorde familie!Om een lang verhaal kort te maken: mijn buren blijken nog steeds dezelfde slechte nederlanders te zijn als de nederlanders die destijds de huizen van hun gedeporteerde Joodse buren leegroofden.
Wat bedoel je met "mijn buren" Is de klok echt zo belangrijk voor je.
Beter was geweest te zeggen, blij dat u zoveel plezier van de klok heeft.
Bedankt dat ik even binnen mocht komen en vergeet niet dat er heel veel Nederlands zijn geweest
die met risico voor hun leven en eigen gezin Joode hebben geholpen en slechte mensen zijn overal.

Marie....
Ik kan me heel goed voorstellen dat die klok belangrijk is voor S. de Vries! Het is nog iets tastbaars wat van haar grootouders is geweest. Vergeet dit niet! Ik vind het helemaal niet beter om te zeggen "blij dat u zoveel plezier van de klok heeft". Dit ligt heel gevoelig. Zou jij ook zo reageren als jou voorouders dit hebben moeten meemaken? en jij achteraf spulletjes tegen kwam bij "buren" van je grootouders die onder het mom zouden hebben gezegt >dat als ze later zouden terugkeren, ze hun spulltjes zouden terugkrijgen.? Ze zijn helaas niet terug gekeerd, maar de zoon wel. Die mensen hadden er juist goed aangedaan om het dan aan de overlevende zoon terug te geven. Dan ben je pas eerlijk en oprecht anders een vuile dief zonder hart en ziel in je lijf, en ben je tevens een medogeloze lijkenpikker !! Dus jou opmerking van>blij dat u zoveel plezier van de klok heeft. slaat werkelijk helemaal nergens op. Dit wilde ik toch maar even kwijt. Ik vind het heel pijnlijk en triest wat deze en vele joodse mensen meer, moesten meemaken.

Re: Joodse hoek Christiaan de wetstraat 60 huis naast de poort

S. de Vries:
Hier een berichtje vanuit de Joodse hoek.
Mijn grootouders woonden in de Christiaan de Wetstraat op nummer 60 huis naast de poort. De naam van mijn grootvader was Salomon de Vries en die van mijn grootmoeder Sara Polak.
Volgens ooggetuigen werd er op 5 april 1943 om 11.30 uur door de SD aangebeld. Salomon en Sara werden weggehaald. Sara had een stijf been en kon niet zo snel in de hoge vrachtwagen klimmen. Zij werd door een 'foute' Nederlandse politieagent de vrachtwagen ingetrapt. In de vrachtwagen zaten nog 17 andere angstige ouderen. Volgens een brief uit Kamp Westerbork van 10 april 1943 werd Sara bij aankomst in het kamp direct in de ziekenbarak opgenomen vanwege het letsel dat de politieagent haar had aangebracht. Tezamen met mijn grootvader werden ze via kamp Westerbork gedeporteerd naar vernietigingskamp Sobibor in Polen waar ze op 16 april 1943 direct na aankomst onder luid geblaf van bloeddorstige honden door gewapende SSers naakt de gaskamer werden ingedreven om vergast te worden.
Na de oorlog kwam mijn vader als een van de weinige overleefde Joden terug uit de onderduik. Het bleek dat het huis van zijn ouders door bewoners uit Diemen was ingenomen. Hij werd uitgescholden voor alles wat vies en lelijk was en werd weggejaagd toen hij aanbelde op nummer 60 in de hoop zijn ouders levend terug te zien. De buren naast het huis van mijn grootouders herkenden mijn vader en riepen hem binnen. Daar zat mijn vader in het huis van de buren. Hij kreeg thee aangeboden uit de kopjes van zijn ouders en op tafel lag het kleed van zijn ouders. Tegen de wand van de huiskamer stond het dressoir van zijn ouders. Toen mijn vader wilde weggaan en tegen de buren zei dat hij de spulletjes van zijn ouders wilde meenemen, vertelden ze hem dat ze met Sara en Salomon, net voordat ze werden weggehaald, hadden afgesproken, dat als ze later zouden terugkeren, ze hun spulltjes zouden terugkrijgen. De stakkers zijn nooit teruggekeerd...
Anno 2001 kwam ik bij toeval bij mijn huidige reeds gepensioneerde buren binnen, toen ik bij hen in de huiskamer een staande klok zag staan. Toen ik opmerkte dat het een mooie klok was, ging mijn buurvrouw amechtig naast de klok staan en trok hierbij een gezicht zoals je dat ook wel bij een mariabeeld ziet. Ze vertelde me dat er aan de klok een lang verhaal vast zat. Het bleek dat mijn buurvrouw tijdens de Tweede Wereldoorlog vanuit Diemen het huis van mijn grootouders was ingetrokken. Ze vertelde verder dat de klok waar zij nog steeds amechtig naast stond, uit datzelfde huis kwam. Christiaan de Wetstraat 60 huis naast de poort. Die klok was dus van mij! Want ik ben het kleinkind van mijn grootouders! En ik ben de enige die nog over is van die grote Joodse vermoorde familie!
Om een lang verhaal kort te maken: mijn buren blijken nog steeds dezelfde slechte nederlanders te zijn als de nederlanders die destijds de huizen van hun gedeporteerde Joodse buren leegroofden.

Wat bedoel je met "mijn buren" Is de klok echt zo belangrijk voor je.
Beter was geweest te zeggen, blij dat u zoveel plezier van de klok heeft.
Bedankt dat ik even binnen mocht komen en vergeet niet dat er heel veel Nederlands zijn geweest
die met risico voor hun leven en eigen gezin Joode hebben geholpen en slechte mensen zijn overal.

Joodse hoek Christiaan de wetstraat 60 huis naast de poort

Na de oorlog heeft de Christiaan de Wetstraat een grondige renovatie ondergaan. Alle huizen kregen na de renovatie een nieuw huisnummer. Wat vroeger Christiaan de Wetstraat 60 huis was, is tegenwoordig Christiaan de Wetstraat 230.

S. de Vries

Politie Opleidingsschool

Ik heb begrepen dat er eind jaren '40 een politie opleidingsschool in de Christiaan de Wetstraat zat. Is er iemand die mij daar iets over kan vertellen.

Joodse hoek Christiaan de wetstraat 60 huis naast de poort

Hier een berichtje vanuit de Joodse hoek.
Mijn grootouders woonden in de Christiaan de Wetstraat op nummer 60 huis naast de poort. De naam van mijn grootvader was Salomon de Vries en die van mijn grootmoeder Sara Polak.
Volgens ooggetuigen werd er op 5 april 1943 om 11.30 uur door de SD aangebeld. Salomon en Sara werden weggehaald. Sara had een stijf been en kon niet zo snel in de hoge vrachtwagen klimmen. Zij werd door een 'foute' Nederlandse politieagent de vrachtwagen ingetrapt. In de vrachtwagen zaten nog 17 andere angstige ouderen. Volgens een brief uit Kamp Westerbork van 10 april 1943 werd Sara bij aankomst in het kamp direct in de ziekenbarak opgenomen vanwege het letsel dat de politieagent haar had aangebracht. Tezamen met mijn grootvader werden ze via kamp Westerbork gedeporteerd naar vernietigingskamp Sobibor in Polen waar ze op 16 april 1943 direct na aankomst onder luid geblaf van bloeddorstige honden door gewapende SSers naakt de gaskamer werden ingedreven om vergast te worden.

Na de oorlog kwam mijn vader als een van de weinige overleefde Joden terug uit de onderduik. Het bleek dat het huis van zijn ouders door bewoners uit Diemen was ingenomen. Hij werd uitgescholden voor alles wat vies en lelijk was en werd weggejaagd toen hij aanbelde op nummer 60 in de hoop zijn ouders levend terug te zien. De buren naast het huis van mijn grootouders herkenden mijn vader en riepen hem binnen. Daar zat mijn vader in het huis van de buren. Hij kreeg thee aangeboden uit de kopjes van zijn ouders en op tafel lag het kleed van zijn ouders. Tegen de wand van de huiskamer stond het dressoir van zijn ouders. Toen mijn vader wilde weggaan en tegen de buren zei dat hij de spulletjes van zijn ouders wilde meenemen, vertelden ze hem dat ze met Sara en Salomon, net voordat ze werden weggehaald, hadden afgesproken, dat als ze later zouden terugkeren, ze hun spulltjes zouden terugkrijgen. De stakkers zijn nooit teruggekeerd...

Anno 2001 kwam ik bij toeval bij mijn huidige reeds gepensioneerde buren binnen, toen ik bij hen in de huiskamer een staande klok zag staan. Toen ik opmerkte dat het een mooie klok was, ging mijn buurvrouw amechtig naast de klok staan en trok hierbij een gezicht zoals je dat ook wel bij een mariabeeld ziet. Ze vertelde me dat er aan de klok een lang verhaal vast zat. Het bleek dat mijn buurvrouw tijdens de Tweede Wereldoorlog vanuit Diemen het huis van mijn grootouders was ingetrokken. Ze vertelde verder dat de klok waar zij nog steeds amechtig naast stond, uit datzelfde huis kwam. Christiaan de Wetstraat 60 huis naast de poort. Die klok was dus van mij! Want ik ben het kleinkind van mijn grootouders! En ik ben de enige die nog over is van die grote Joodse vermoorde familie!
Om een lang verhaal kort te maken: mijn buren blijken nog steeds dezelfde slechte nederlanders te zijn als de nederlanders die destijds de huizen van hun gedeporteerde Joodse buren leegroofden.

Chr de wetstraat

Hi ik ben jaap zijp en geboren op nr 37 in 1946 in de chr de wetstraat na enkele jaren verhuisd naar nr 51 3 hoog .
De fam friman en hollander v leeuwen ,vd Brink, Winter, Koene ,vd Hooge, Venendaal Aalderts en Bosch Zijn de namen die mij zo te binnen schieten,op de hoek was een melk winkel van de fam Heuckeroth (als ik het goed heb is Gorden daar ook geboren )En in de hoek aan de over kant het GEB.Tot zover later meer !!!

Christiaan de Wetstraat

Leuk om het stukje van mijn zus Tanneke te lezen. De vooroorlogse tijd was inderdaad een heel andere. Wij speelden heel veel in de autovrije straten en b.v. op het 'opgespoten landje 'bij het huidige Amstelstation.

verschil

Ik denk dat onze herinneringen toch wat anders zijn dan de jouwe. Ik heb inmiddels gelezen dat je in 1951 geboren bent. Mijn oudste broer is in 1931 en m'n jongste broer in 1944 geboren. Het was toen een totaal andere tijd met de crisis voor de oorlog, dan de oorlog en na de oorlog de wederopbouw. In onze jeugd kwamen er zo goed als geen auto's door de straat alleen wat handkarren met etenswaar. Af en toe een straatartiest en dat was het. De straat was van ons en we deden ook niet anders dan op straat spelen en dan wel met de kinderen uit de gereformeerde hoek.
Ik heb je stukjes gelezen en vond ze erg leuk en er zijn wel overeenkomsten maar het is toch een ander tijdsbeeld.
met vriendelijke groet Tanneke van Rijnbach.

Christelijke hoek

Tanneke

Tik bij zoek ZIJP in en je leest veel over mijn christelijke jeugd. weliswaar niet uit de Christiaan de Wet, hoewel mijn neef Jaap daar wel iets over geschreven heeft of Krugerstraat, maar de Laing'snekstraat ligt daar vlak bij. Wij woonden ook in een Patrimonium woning en dat was heel plezierig.
In de Laingsnekstraat woonde ook een familie Binsbergen.

Met vriendelijke groeten Kees Zijp