'Kijk, een pen, een blaadje en je hoofd, daar gaat het om. Gaan zitten en schrijven,’ zegt Hella S. Haasse [Volkskrant 20-02-1998]. Dat lijkt simpel. Maar vanmiddag, 4 mei 2009, vind ik het moeilijk dat hoofd te laten bedenken wat op de bijeenkomst van het Geheugen van Oost wordt uitgelegd: Beschrijf in een verhaal niet alleen wat je ziet, maar probeer ook de andere zintuigen erbij te betrekken. We doen oefeningen binnen bij het computerhuis “Buurtonline” Pretoriusstraat 50. Horen, zien, voelen, ruiken en proeven.
Dan gaan we naar buiten om de omgeving te beleven. Als ik buiten kom, voel ik de zon heerlijk warm op mijn huid. Het is echt lente. Op het Steve Bikoplein staat een groepje jongens. Donker zijn ze. Het zijn geen blonde Nederlanders, maar jongens van buitenlandse afkomst. Misschien zijn zij hier wel geboren, maar hun ouders niet. De laatste decennia zijn er in de buurt veel mensen met andere nationaliteiten komen wonen. Veel bewoners uit de jaren zeventig en tachtig trokken naar Purmerend en Almere. De buurt is sterk veranderd. Turkse en Marokkaanse winkels hebben de plaats ingenomen van de Nederlandse bedrijven.
Rechts van mij op het plein zijn mooie geveltuintjes, een gebruik van de laatste jaren, met een keur aan planten. Ik pluk een blaadje lavendel en steek het in mijn mond. De smaak is bitter-zoet. ‘Goed voor de spijsvertering en lekker bij kip in [salie]boter,’ denk ik.
Een haast uitgebloeide blauwe regen verspreidt een lichte geur. Een jongen op een oude scooter scheurt rechtsaf de Laings Nekstraat in. Ik kijk nog eens rond. Het is Nationale Herdenkingsdag; ik zie maar één vlag halfstok hangen. Misschien zijn de huidige bewoners onwennig met deze gewoonte. Het zou goed zijn als we allemaal de Joden herdenken die in de Tweede Wereldoorlog in zo’n groot aantal vanuit deze wijk zijn weggevoerd naar de concentratiekampen. Velen kwamen niet terug. Het is 4 mei vandaag.