De schoolzuster

Ook bij ons op de Christiaan de Wetschool, werd regelmatig gecontroleerd op hygiëne. De schoolzuster kwam zo elk half jaar een keer langs om te controleren of je geen luizen had. Ze keek naar je handen en naar je nagels of die wel schoon waren. Maar de schoolzuster is natuurlijk vooral bekend geworden vanwege het ontluizen. Probleem in die tijd was natuurlijk dat de kinderen vaak opnieuw besmet werden via het beddengoed waaronder ze sliepen.
Vaak hoorden we kort van te voren dat de schoolzuster langs zou komen. Dan waren er altijd wel een paar jongens die over hun handen heen piesten. Ze hoopten die zo een beetje schoon te krijgen. Dat deden ze trouwens altijd buiten het schoolgebouw, tijdens het speelkwartier. Ze konden hun handen niet op school wassen, want dan zou het bekend worden dat ze met vuile handen op school waren gekomen. Ik hoefde niet dat soort capriolen uit te halen, ik kreeg gelukkig nooit een aantekening over luis of vuile handen.

Nu ben ik er ook niet meer zo zeker van of er wel kraantjes waren bij de toiletten. Tegenwoordig is dat allemaal anders, maar vroeger was dat geen usance, er waren geen kranen. In de klas had je zeker een kraantje maar die werd niet gebruikt om je handen te wassen als je naar het toilet was geweest. Gek genoeg was bij mij thuis hygiëne wel belangrijk. Maar er werd enkel handen gewassen voor je ging eten. Er zaten in mijn klas slechts 2 niet-Joodse kinderen. Wat die jongens trouwens deden, piesen over de handen hielp in ieder geval niet. Die handen, de nagels vooral, waren vaak zo vies, die waren niet schoon te krijgen met een straal urine. De zuster zag het toch wel of anders rook ze het wel.