Schoenmakers en 45 kinderen in één klas

Verhaal nr. 1

Verteller: Joop Rijkenborgh
1 Fan
Transvaalbuurt

De mensen bezaten toen maar één of twee paar schoenen.

 2 Schoenmakers naast elkaar. Links op nr. 93 de zaak van Rijkenborgh en rechts op nr. 91 de zaak Ekelschot. 2 Schoenmakers naast elkaar. Links op nr. 91 de zaak van Ekelschot en rechts op nr. 93 de zaak van Rijkenborgh..

2 Schoenmakers naast elkaar. Links op nr. 93 de zaak van Rijkenborgh en rechts op nr. 91 de zaak Ekelschot. 2 Schoenmakers naast elkaar. Links op nr. 91 de zaak van Ekelschot en rechts op nr. 93 de zaak van Rijkenborgh..

Alle rechten voorbehouden

Na de oorlog waren er heel wat schoenmakerijen in de Transvaalbuurt. Naast de zaak van mijn vader in de Pretoriusstraat 93 (5 personeelsleden) had je nog bedrijven op het Krugerplein, Transvaalstraat, Vrolikstraat enz. Zelfs naast ons, op nr.91 was een schoenmakerij, de zaak van Martin Ekelschot, die 12 mensen in dienst had. De mensen bezaten toen maar één of twee paar schoenen. Nieuwe schoenen waren duur dus werden ze gerepareerd als ze kapot waren.
In Den Haag was een schoenmakersvakschool. Er waren toen 15000 kleine en grote schoenmakerijen in Nederland . Tegenwoordig zijn er nog maar 900 à 1000 bedrijven.

De schoolklassen waren in die jaren overvol. Ik zat op de R.K. Laurentiusschool bij het Eikenplein. Daar moeten ongeveer 45 à 50 kinderen in één klas hebben gezeten. Van echt goede aandacht was geen sprake. Als je mee kon komen had je mazzel. Zo niet, dan kon je te horen krijgen dat je stom was.

Wij hadden een leerkracht, die na de oorlog naar Indonesië moest i.v.m. de politionele acties Ik vond dat jammer want het was een aardige man. Toen kregen we een leerkracht die geen orde kon houden. Dat was echt vreselijk, nog heb ik medelijden met die man. Misschien kwam het door die rotoorlog dat kinderen zo ongezeglijk waren. De leukste schooltijd had ik in de zevende klas bij meester Stevens die over Indonesië vertelde. Hoe de mensen daar leefden en werkten. Dat vond ik erg interessant. Ook ging je de stad in om werkstukken te maken over een bepaalde buurt.

De jaren na de oorlog waren veel dagelijkse dingen amper te krijgen. Brood, suiker, meel, thee en koffie maar ook textiel waren op de bon. Mijn moeder haalde die bonnetjes in een gebouw tegenover de Bonifatiuskerk. Er stond op die bonnetjes voor welk artikel het bedoeld was om hamsteren te voorkomen.
---------------------------------------
Voor verhaal van nr. 2 uit deze serie ga naar:
Verwarming

 De vader van Joop  met een personeelslid.

De vader van Joop met een personeelslid.

Alle rechten voorbehouden
 Pretoriusstraat 93. Schoenreparatiebedrijf Rijkenborgh

Pretoriusstraat 93. Schoenreparatiebedrijf Rijkenborgh

Alle rechten voorbehouden
 Er zijn ook een periode tassen, koffers en lederwaren verkocht. Op de achtergrond de Pretoriusstraat en links het Krugerplein.

Er zijn ook een periode tassen, koffers en lederwaren verkocht. Op de achtergrond de Pretoriusstraat en links het Krugerplein.

Alle rechten voorbehouden
 Joop Rijkenborgh met hetzelfde personeelslid als op de eerste foto.

Joop Rijkenborgh met hetzelfde personeelslid als op de eerste foto.

Alle rechten voorbehouden
 Klas van R.K.Jongensschool Laurentius bij het Eikenplein. Op de 3e rij van onderen, 2e van rechts staat Joop Rijkenborgh. De jongen met het "boze gezicht".

Klas van R.K.Jongensschool Laurentius bij het Eikenplein. Op de 3e rij van onderen, 2e van rechts staat Joop Rijkenborgh. De jongen met het "boze gezicht".

Alle rechten voorbehouden

 

Alle rechten voorbehouden

1680 keer bekeken

4 reacties

Voeg je reactie toe
Anita Wessel

schoenmaker

Wij woonden boven de schoenmaker op nr 93 III hoog ik weet nog precies hoe lekker het rook...

 

irener46@hotmail

schoenlappers.

Ja kan die winkel ook nog goed in beeld halen!Toonbank..schoenen afgeven..achter je stond dan een spiegel opgesteld zodat men je vanachter de toonbank zo in je kruis konden kijken.Wat een lol.De dames en meisjes hadden toen geen pantalon aan.Nare herinnering.

Annie glastra

schoenmakers

Ekelschot was een klant van mijn vader. Mijn vader had een lederhandel op de Hogeweg 40. Ik heb 3 jaar bij mijn vader gewerkt en veel verkocht aan Ekelschot. Op het Pretoriusplein woode Wedekind maakte pasklare schoenen. Hij kocht op de pof en moest ik altijd 1x in de week geld ophalen. Hij had een indische vrouw erg klein als ik me dat nog goed herinner. Je kan reageren via de email van mijn vriend Loek ( loekvangerven@ymail.com ) Groeten Annie Glastra mijn meisjes naam.

Piet

Martin Ekelschot

Dag Joop,
Prachtig om die verhalen van jou te kunnen lezen. Wat weet je nog veel zeg! Ik ben ook van 1939 en woonde in de Pres. Brandstraat. Mijn vader had een kruidenierswinkel op de hoek van de Reitzstraat en de Pres. Brandstraat. Ook ik heb een heerlijke tijd gehad in mijn Transvaalbuurt. Natuurlijk kwamen wij ook veel in de Pretoriusstraat maar de vriendenkringen beperkten zich meestal tot vlak bij huis dus ik ken jou helaas niet. Ik zat op de Willem de Zwijgerschool in de Pres. Brandstraat dus lekker dicht bij huis. Ik heb jouw foto's goed bekeken en zag dat je onder een foto "Schoenreparatiebedrijf Rijkenborgh" had geschreven terwijl er op het raam van de winkel "Martin Ekelschot" staat? Klein foutje maar verder niet zo belangrijk.
In elk geval heel erg bedankt voor jouw leuke herinneringen. Groeten,
Piet Joon.