De pentekening van Melle

"Oh wat een zonde," zei mijn moeder dikwijls als Melle Oldeboerrigter ter sprake kwam. Mijn vader en moeder hadden voor hun trouwen een pentekening van Melle gehad. Het was de Bloemenmarkt. M'n moeder vond het niet zo'n geweldige tekening, want er zat geen kleur in. Toch kwam ie in een lijstje te hangen op hun eerste huurwoning in de Toministraat. De tekening van Melle verhuisde mee naar de Zeeburgerdijk 199. Daar brak in de oorlog brand uit. Het hele meubilair, alles ging de straat op. De verleiding om wat te pikken was groot. Maar alles kwam keurig netjes terug en werd gebracht naar de Zeeburgerdijk 141. Daar zouden mijn ouders tijdelijk intrekken. Ze bleven er meer dan veertig jaar wonen. In de jaren zestig kreeg Melle steeds meer bekendheid. In die tijd zag ik als tiener een schilderij van hem in het Stedelijk Museum. Dat kwam thuis ter sprake en ik hoorde dat hij achter mijn oma en opa had gewoond, 3e Wittenburgerdwarsstraat 31 driehoog-achter. Volgens mijn vader kon hij geweldig goed tekenen en had hij een fotografisch geheugen. Het geheugen van mijn moeder was minder goed dan dat van Melle. Want toen bleek dat Melle een bekend kunstenaar was geworden, wilde zij die pentekening tevoorschijn halen, maar was 'm kwijt. Waarschijnlijk had ze die weggegeven. Dat vond mijn moeder echter niet aardig om tegen Melle te zeggen. Daarom werd het: "Ja, eeuwig zonde, dat die tekening in de oorlog in de fik is gegaan. Heel jammer!"