Frits Slicht
De laatste dagen voor de eerste juni waren echt chaotisch. In principe moest iedereen ruim op tijd weg zijn. Het risico dat verhuizende studenten en vakantievierende toeristen elkaar in de hal zouden tegenkomen was heel klein (dat moest vermeden worden). Ging je niet vrijwillig, dan werd je ‘een handje geholpen’.
De bedden werden allemaal netjes opgemaakt. De studenten hadden hun eigen lakens en dekens of dekbedden meegenomen. Er kwamen overigens geen nieuwe matrassen, niet voor het toeristenseizoen, niet voor het studentenseizoen. Misschien als het matras er echt niet meer uit zag, maar in principe bleven ze gewoon liggen. Een schoon lakentje er overheen en ‘dat was dat’.
Achteraf vond ik het soms ook wel dubieus. Zo stond ik een keer bij de ontbijtzaal om de kamerkaartjes te controleren. Ik moest dan nagaan of de toerist ook wel voor het ontbijt had geboekt. Nu woonde ik zelf in de periode daarvoor op kamer 548. Er kwam op een gegeven moment een toerist bij het ontbijt waarvan het duidelijk was dat hij ‘mijn douche’ in ieder geval niet had gebruikt. Maar deze toerist had dus wel kamernummer 548. Dan sta je wel bij de ontbijtzaal met het gevoel van ‘oh daar moet ik over een paar weken weer wonen’. Op een dergelijk moment besef je wel dat dit allemaal op jouw kamer ligt.
--------------------------------------
De verhalen over Casa 400 op een rijtje:
Casa Croeg en BC-hoek
Het Casa 400 gevoel
Eiland Casa
Bewoner van Casa Academica
Wonen aan de voorkant
De zomer in Casa
Watje, watje, wat doe je daar ?
Gouden jaren
This is a studenthouse
Studentikoze grappen
Marianne in de hotelwereld
Lichtreclame op het dak
Daar spreekt voorzitter Thomas
Dromen van het hotel
Stiekem in de kamers kijken
De tijd van grote conflicten was voorbij
De grote transformatie
Schone matrassen
Soep sin chili con carne
Kakkerlakken
