Eind jaren vijftig. Een oude brandweerkazerne in het Polderwegse is de enorme Hamelberg fotostudio, waar verschillende scènes tegelijk kunnen worden opgenomen. Ik ben als reclameman aan het regisseren van opnames voor een toen heel bekend afwasmiddel. Het idee is: een keukenprinses die schoonheidskoningin wordt. Het thema van de advertentiecampagne zal zijn: 'waar Abro is, heerst schoonheid'. Abro: van de fabriek die even later, met een heel, heel klein beetje advies van mij, Dubro ontwikkelde en een lage prijs gaf.
Een fraai meisje zit met een kroontje op en met een vatenkwastje als scepter schrijlings op een keukenaanrecht. Ik had kroontje en vatenkwastje verzonnen, ja, maar in een keuken wordt dat veel te echt. Ach, je wordt betaald en voert uit.
Achter me proest het en lacht het. Geüniformeerde mannen met revolvers staan rondom een badkuip, die gevuld wordt met papier en daarop bankbiljetten: alsof de kuip overloopt van de rijkdom. Er staat een slank model in bikini bij: de wereldberoemde Miss: Corine Rotschaeffer. Zij zal gaan 'baden in het geld': voor een reclamecampagne van Campari.
Ik kijk in de camera, zo'n groot ateliermodel. Ik zie op het matglas ondersteboven de keuken met de keukenprinses, vraag: kan daar rechts een beetje meer licht, het goud van het kroontje moet wat meer glans hebben. Ja, zeg ik tegen Hamelberg: nu! Het meisje denkt cheese. De flitsen flitsen. De camera knipt. De opnames zijn nooit gebruikt. Ze hadden iets... tja iets koddigs, vond ik.
Later ging ik met de heel jonge fotograaf Ed Suister aan de slag en het werden foto's met inderdaad een model met kroon en vatenkwastje, verder wat borden en planken - dat was alles. En prachtig!
Abro was het grote merk in het grootste deel van ons land. In onze streken was dat Loda, van Lodalientje.
