Kloppen de herinneringen?

Simon Vinkenoog zei onlangs tegen z’n biograaf: ga naar Karel Grazell, die weet precies wanneer en waar en wat er gebeurde. Ik heb inderdaad een goed geheugen en op verzoek veel herinneringen geschreven en gepubliceerd, meegeholpen ook aan boeken over bijvoorbeeld De Vijftigers, Lucebert, Arends — ik heb een film gepresenteerd over het naoorlogse Leidseplein (toen een dorp, nu Neonville), die tientallen malen op SALTO draaide.
Desondanks vraag ik me af: kloppen die oudste herinneringen aan m’n geboortehuis Réaumurstraat 24? Op 7 september 1999 besluit ik er aan te bellen. Een mevrouw Hofstede, nog ouder dan ik, doet open. Ze leidt me rond.
We staan in de opening van de keukendeur. Ja, herken ik, hier was een trapje. En daar stond ik op de verhuisdag, toen ik 2 jaar en 9 maanden was, en het kleine meisje zag dat in de teil met roze directoires en zo viel. "Dat kan dat en dat kind zijn geweest," zei mevrouw Hofstede. "Maar," zei ik, "de achtergevel van dit huis loopt niet gelijk met hiernaast." "Dat klopt, vroeger wel, maar m’n man heeft het hier verbouwd."
Later op de voorslaapkamer: "Hier ben ik geboren," zei ik. "Hier spring ik op het bed en val ik op de lampetkan, en toen kwam die aardige dokter Doets — maar," zei ik, "in m’n herinnering was de muur, waar het kastje met lampet tegenaan stond, niet zo ver van het bed." "Klopt," zei mevrouw Hofstede, "m’n man heeft die muur verplaatst. En dokter Doets was inderdaad een heel lieve man geweest."
Die uitgebouwde gevel, die verplaatste muur lijken m’n herinneringen te bevestigen. Is dat meisje inderdaad in die teil gevallen? Kan ik niet meer vaststellen — wellicht heb ik dat veel later erbij bedacht. Maar die grote roze directoires en al dat navenante: brrr!