De gang van de school in de Herschelstraat is donker, de muren zijn gemaakt van een soort ruw granito en op de vloer liggen grijze tegeltjes in een patroon. Het licht komt uit de hoge ramen. Daaronder zijn de kapstokjes voor onze jassen. Door het raampje in de deur kun je in het klaslokaal kijken. In de klas zitten wel veertig kleuters aan lage houten tafeltjes. Er staan steeds drie of vier tafeltjes bij elkaar.
Elke dag worden er kratjes met melk gebracht. Twee kinderen mogen met een houten bol waar aan de ene kant een pin zit, de zilveren doppen stuk maken voor het rietje. In de winter staan de flesjes met melk bij de verwarming, dan wordt de melk lauw. Ik vind dat vies.
We leren veters strikken met een houten raam, waarin twee stukjes gekleurde stof zijn bevestigd. Hier wordt een veter door geregen om te strikken. En met een grote naald maken we vlechtwerkjes van gekleurd papier.
Op een dag, nadat we net buiten hadden gespeeld in de zandbak met het touwenklimrek, zet ik per ongeluk een metalen emmertje veel te hard tegen het raam aan. Er komt een barst in de ruit. Ik denk dat ik het niet goed gezien heb, want ik heb een lui oog. De juf is boos. Ik moet voor straf naar een andere klas achter in de gang. Die juf daar geeft aan die groep net les over tandenpoetsen. Elk lokaal heeft een keukentje, ik moet daar in het keukentje zitten. Ik moet een half uur nablijven. Mijn moeder is ongerust, wat is er gebeurd?
Later vertelden de kinderen uit de klas dat het glas vervangen moest worden. Er was een meneer, en die haalde zomaar al het kapotte glas weg. Dat was best wel gevaarlijk. En vervolgens kon hij zo maar door het raam van buiten naar binnen stappen.