Mijn vroegste herinneringen beginnen in de Eerste van Swindenstraat 87 op 1-hoog boven de toenmalige schoenenwinkel van Van Haren, in de zomer. 's Zaterdags werden aan het uigeklapte zonnescherm reclameballonnen bevestigd met: een rood mannetje van schoenzool op gele ballon. Die werden 's avonds vaak vergeten bij het ophalen en zodoende konden wij zondagsmorgens ‘ballonnen plukken’. De winkel was aan de achterkant uigebouwd en wij hadden dus een afgeschermd platje met een schuurtje erop. Zo kon ik veilig buiten spelen. Op 2-hoog zat de familie Leek, van babykleding ‘De Ooievaar’ op nummer 89. Mij broer was toen 5 of 6 jaar. Hij kon zich Sinterklaas op het dak nog wel voorstellen, maar vroeg zich wel af hoe hij met paard toch die grote sprong van Jamin (op de hoek van de Dapperstraat) naar Nooy aan de overkant kon maken. Ik speelde toen op straat met Veronica, zij woonde op 3-hoog boven De Ooievaar. Ik kreeg altijd een standje omdat ik haar ‘Fronika’ noemde. Met boodschappen doen, wilde ik altijd bij de crèche kijken. Ik wist toen nog niet dat ik daar later stage zou lopen en na mijn examen als kinderverzorgster heb ik gewerkt als badjuffrouw. Alle kinderen moesten eenmaal per week in het bad. Op 1 Mei 1940 verhuisden we naar Betondorp.
Ballonnen plukken
’s Avonds vergaten ze de reclameballonnen.
3426 keer bekeken