Een krakende geiser

Toen ik in Amsterdam ging studeren was het eigenlijk vanzelfsprekend dat ik in kraakpanden zou gaan wonen. Dat had ik toen ik in Den Bosch studeerde eigenlijk al willen doen. De eerste tijd in Amsterdam woonde ik nog wel in een studentenflat. Die gaf ik al snel op om in een kraakpand te gaan wonen in de Oosterparkbuurt. Dat was eigenlijk best wel riskant want niemand wist wanneer die panden gesloopt zouden worden. We namen het risico en investeerden zelfs in het leggen van een vloer en elektriciteitsleidingen. Maar ja, zo was het wonen wel gratis. Bovendien was het veel gezelliger. En spannend natuurlijk. Het was een geweldige tijd, ik had het niet willen missen. Het is maar goed dat het elektriciteitbedrijf nooit is komen controleren. Het was nogal brandgevaarlijk met alle zelfaangelegde elektra. Er was ook wel eens brand in de straat. Een keer werden we 's nachts wakker gemaakt. Verderop in de straat was brand op zolder. De hele buurt was wakker. Gelukkig sloeg het niet over. En dan onze geiser. Die hadden we ergens op straat gevonden en aangesloten. Zo werd zelfs mijn 'dagelijkse' douche een avontuur. Elke keer als ik er onder stond, hoopte ik maar weer dat de geiser een andere keer zou uitkiezen om te ontploffen. Een douchebak kregen we uit een ander kraakpand. Daarmee fabriceerden we een douche, direct achter de etalageruit. Ook spannend trouwens. Kwam je de douche uit, stond je midden in de etalage. Misschien was dat nog wel het meest spectaculair.