De fietsenstalling

Verteller: A.Th. Sneufelder
1 Fan
Linnaeusparkweg, Middenmeer

Op de gevel, net om de hoek van de Linnaeuskade, kun je nog steeds de contouren van twee zwarte silhouetten zien.

Linnaeuskade/hoek Linnaeusparkweg Het pand op de hoek van de Linnaeusparkweg/Linnaeuskade: anno 2006 zijn de contouren niet meer te zien.<br />(foto Jo Haen)

Linnaeuskade/hoek Linnaeusparkweg Het pand op de hoek van de Linnaeusparkweg/Linnaeuskade: anno 2006 zijn de contouren niet meer te zien.
(foto Jo Haen) Door: Jo Haen - van Langen

Alle rechten voorbehouden

Wanneer je goed kijkt, kun je het nog zien. De man van de fietsenstalling zat op z'n knieën op de stoep. Zijn linkeroog was dichtgeknepen. Met 't andere staarde hij naar de punt van de kwast in z'n rechterhand. Voorzichtig smeerde hij kleine streken zwart op de muur.

"Wat doet u daar?". Wij kinderen hingen om hem heen als druiven aan hun tros. "Is dat ergens voor?". De fietsenstalling was altijd al een bron van geheimen geweest. Achter twee hoge klapdeuren rook het naar kettingvet. Smalle treden liepen stijl naar beneden, het duister in. Schuin over de treden lag een lange loopplank. "Voor de fietsen", wist de buurjongen. In de verre schemer stonden houten stellages. Met fietsen erop.

"Honderden fietsen", zei de buurjongen. En hij kon het weten want hij was tenslotte al zes jaar. "Ga je moeder pesten, joh", riep de man achter de kwast. Pas tegen etenstijd was hij klaar en stond hij op om ons weg te jagen.

Het heeft er nog jaren aan de gevel gepronkt, aan beide kanten van de deuren, daar net om de hoek van de Linnaeuskade, aan de even zijde van de Linnaeusparkweg. Twee strak geschilderde, trotse, zwarte silhouetten. Een man op een fiets. Een vrouw op een fiets.

Ze staan daar sinds die dag in 1944 in weer en wind te verweren. Als je goed kijkt, kun je tussen de schilfers van de tijd nog steeds hun contouren zien.

Alle rechten voorbehouden

4007 keer bekeken

Bekijk meer afbeeldingen

De Linnaeusparkweg in 1955 De fietsenstalling was niet, zoals Wiebe van der Schaaf eerder schreef, op een van de hoeken van de Linnaeuskade, maar op de Liinaeusparkweg nr. 12 gevestigd. Je ziet het bord STALLING prachtig aan de gevel naar buiten steken. De geschilderde rijwielen waren inderdaad met zwarte verf op de muur geschilderd terzijde van de stoep. Ik heb daar mijn jonge jaren boven gewoond en liep dagelijks meerdere keren tussen de geschilderde fietsen heen en weer. Op de foto ben ik de auto van Ome Piet aan het poetsen; een wekelijks ritueel. Verderop is meneer Botman bezig zijn auto te wassen en aan de overkant staat de kever van de heer Duivens. Zo, dat was dan bijna het hele wagenpark van ons stukje Linnaeusparkweg rond 1955. Helaas staan er tegenwoordig wel wat meer auto's en is ook het middenpad niet meer wat het geweest is. Een pad tussen de rijwegen door dat doorliep van de Linnaeuskade tot aan de peperbus aan de Hogeweg. Prachtige bomen sierden dit stuk straat.<br />De stalling is tegenwoordig een "stalling" voor kindertjes geworden en Ome Piet zit inmiddels in het Dreeshuis. Zelf ben ik thans ook bijna 65 jaar en alweer een 55 jaar ouder dan op de foto. Het was een mooie straat in een fijne buurt. Foto: Wiebe van der Schaaf: "Je ziet het bord STALLING prachtig aan de gevel naar buiten steken. De geschilderde rijwielen waren inderdaad met zwarte verf op de muur geschilderd terzijde van de stoep. De stalling is tegenwoordig een "stalling" voor kindertjes geworden." Met op nummer 12 de fietsenstalling en Wiebe van der Schaaf voor de deur.

De Linnaeusparkweg in 1955 De fietsenstalling was niet, zoals Wiebe van der Schaaf eerder schreef, op een van de hoeken van de Linnaeuskade, maar op de Liinaeusparkweg nr. 12 gevestigd. Je ziet het bord STALLING prachtig aan de gevel naar buiten steken. De geschilderde rijwielen waren inderdaad met zwarte verf op de muur geschilderd terzijde van de stoep. Ik heb daar mijn jonge jaren boven gewoond en liep dagelijks meerdere keren tussen de geschilderde fietsen heen en weer. Op de foto ben ik de auto van Ome Piet aan het poetsen; een wekelijks ritueel. Verderop is meneer Botman bezig zijn auto te wassen en aan de overkant staat de kever van de heer Duivens. Zo, dat was dan bijna het hele wagenpark van ons stukje Linnaeusparkweg rond 1955. Helaas staan er tegenwoordig wel wat meer auto's en is ook het middenpad niet meer wat het geweest is. Een pad tussen de rijwegen door dat doorliep van de Linnaeuskade tot aan de peperbus aan de Hogeweg. Prachtige bomen sierden dit stuk straat.
De stalling is tegenwoordig een "stalling" voor kindertjes geworden en Ome Piet zit inmiddels in het Dreeshuis. Zelf ben ik thans ook bijna 65 jaar en alweer een 55 jaar ouder dan op de foto. Het was een mooie straat in een fijne buurt. Foto: Wiebe van der Schaaf: "Je ziet het bord STALLING prachtig aan de gevel naar buiten steken. De geschilderde rijwielen waren inderdaad met zwarte verf op de muur geschilderd terzijde van de stoep. De stalling is tegenwoordig een "stalling" voor kindertjes geworden." Met op nummer 12 de fietsenstalling en Wiebe van der Schaaf voor de deur.

Alle rechten voorbehouden
Hoek Linnaeuskade/Linnaeusparkweg Het pand op de hoek van de Linnaeusparkweg/Linnaeuskade. Anno 2006 zijn de contouren niet meer te zien.<br />(foto 2006 Jo Haen) Dit pand staat op de andere hoek. In eerste instantie is dit pand als de fietsenstalling aangegeven. Gelukkig zijn er attente lezers. Sorry. (Foto 2006: Jo Haen)

Hoek Linnaeuskade/Linnaeusparkweg Het pand op de hoek van de Linnaeusparkweg/Linnaeuskade. Anno 2006 zijn de contouren niet meer te zien.
(foto 2006 Jo Haen) Dit pand staat op de andere hoek. In eerste instantie is dit pand als de fietsenstalling aangegeven. Gelukkig zijn er attente lezers. Sorry. (Foto 2006: Jo Haen) Door: Jo Haen - van Langen

Alle rechten voorbehouden

12 reacties

Voeg je reactie toe
Marijke Rooker (meisjesnaam)

wat toevallig

Las net het stukje van Mary Diepstraten, ik ben geboren in 1953 op de Linnaeuskade 21 op 1 hoog boven de drogisterij, pand vd foto we zijn in april 1961 naar Amersfoort verhuisd, fijne tijd gehad

Peter Bosma

Piet en Bep derumde Bray

Ben ook jaren bevriend geweest met Jelle, die overigens niet drumde maar basgitaar speelde. Ben benieuwd hoe het hem gegaan is.

Fred Verheul

Fietsenstalling de Bray

Doordat mijn ouders met oliekar in een deel van de meer hun cliënten bedienden kwamen wij ook bij ome Piet in de stalling voor levering van pertoleum. Al de verhalen zijn mij zeer bekend. Wat de dochter Marijke betreft, zij woont op de Hogeweg nr 55 samen met man Jan Aarts

Mary Diepstraten

marijke de bray

Ik heb als kleuter op de linaeuskade 21 gewoond en ben later naar eindhoven verhuisd en ben nog jaren vriendin met Marijke geweest en kwam in de zomer in egmond binnen logeren waar ome Piet en tante Beb een huisje hadden.Ik heb een erg leuke tijd gehad in amsterdam en egmond. Als ik mijn ogen dicht doe ruik ik de fietsenstalling nog Ook woonde er ergens boven een tante frieda waar we snoepjes van kregen.Jammer genoeg is het contact verwaterd. Misschien dat ik op deze manier het adres of email van Marijke of Jelle kan achterhalen zou het leuk vinden om herinneringen op te halen.Ik ben geregeld in Amsterdam want mijn dochter woont daar.

mary diepstraten

Re: Ome Piet de Bray

Roel Pijbes:
Ik heb mijn eerste brommer gekocht bij Ome Piet. Een zwarte Puch voor 699 gulden. Ik kwam aan zijn adres via mijn zwager die verkering had met de dochter van Ome Piet n.l. Marijke en die heeft ook nog een broer die Jelle heet. Zij wonen in Diemen.

Roel Pijbes

Ome Piet de Bray

Ik heb mijn eerste brommer gekocht bij Ome Piet. Een zwarte Puch voor 699 gulden. Ik kwam aan zijn adres via mijn zwager die verkering had met de dochter van Ome Piet n.l. Marijke en die heeft ook nog een broer die Jelle heet. Zij wonen in Diemen.

Annie Glastra

Annie glastra

Ik woonde op de Hogeweg 40. Mijn Moeder kwam veel bij de Fam: Kat. Mijn vader had een lederhandel en is op dolle Dinsdag beschoten door een NSBer.Misschien kan je dat herinneren. Op het rijtje van de linneauskade woonde schoenmaker Latman. Ik hoop reactie te krijgen via email van mijn vriend. Zijn email- adres is (loekvangerven@ymail.com )

Bert van Wieringen

Vrienden

Zelf woonde ik (Bert van Wieringen) op nummer 4, boven de fam Kat. Ik kan mij nog goed herrinneren dat ome Piet de fietsenstalling had ,later is ome Piet er ook nog een installatie bedrijf bij gaan doen. Ome Piet reed altijd Opel, en ik denk dat hij waarschijnlijk een van de eerste auto bezitters was in de straat. Ik kan mij herrineren dat Jelle en ik bij slecht weer in de stalling speelde,of er fietsen repareerde, en ook verstoppertje deden. Ben jaren bevriend geweest met Jelle. Ook gebeurde het wel eens dat ik op zaterdag bij Ome Piet en tante Bep bleef eten en zij dan worstenbroodjes maakte. Dat Jelle en zijn neven Rene en Leo ook muziekaal waren ( Jelle drums) bleek later met de oprichting van de band Plug. Helaas is de vriendschap verwaterd, daar ik verhuisd ben naar de Zaanstreek

Een bezoeker

Wiebe van der Schaaf

Ook de foto van het winkelpand op de andere hoek is niet de afbeelding van de fietsenstalling. Die zat wel aan deze kant, maar 6 huizen van de hoek op nummer 12. In het hier afgebeelde winkelpand was vroeger jarenlang een kruidenier gevestigd. Daar kon niet eens een fiets in zo klein was het. Sorry, nog even verder graven in je geheugen. Zal eens in de fotodoos gaan kijken of ik er nog een foto van heb. Uiteindelijk heb ik daar mijn hele jeugd boven de fietsenstalling gewoond.

Een bezoeker

Adrie de Koning

Ook onze fietsen stonden bij Ome Piet de Bray op nummer 12. Ik woonde op nummer 60. Als je binnenkwam in de stalling buiten openingstijd (wij hadden een sleutel) keek Ome Piet of zijn vrouw altijd even door een glazen luikje in het plafond. Mijn vader en ome Piet gingen in de oorlog naar de Waver om dat eten te halen bij boeren voor hun gezinnen. Ome Piet had heel lang een T-fordje of iets wat daar op leek en ik mocht altijd meerijden als hij zijn kinderen op ging halen van de school op het Gallileïplantsoen. Er zaten op de Linnaeusparkweg meedere fietsenstallingen. Een tegenover het poortje (nr. 48?) en een eregns voorbij nr. 100, maar daar kwamen wij niet.

Een bezoeker

Wiebe van der Schaaf

De foto op de hoek van de Linnaeuskade en Linnaeusparkweg die op deze pagina te zien is, is niet die van de fietsenstalling die ik bedoel; die was op nr. 12. Deze foto is van het winkelpandje van een voormalige drogisterij, waar men ook wat kruidenierswaren verkocht.

Visitor

Wiebe van der Schaaf

Leuk zo'n verhaal over de fietsenstalling. De man van de fietsenstalling heette Ome Piet de Bray. En hij heeft de stalling nog heel lang gehad. De meiden van de paraplufabriek "Limburgia" verderop, die daar hun fiets overdag stalden. Hij zorgde er dan weer voor dat de fietsen om vijf uur weer buiten stonden dat de meisjes ze weer konden ophalen. De stalling was geopend van 7 uur 's morgens tot 11 uur 's avonds. En op zondag 's morgens een half uur en 's avonds een half uur.
Hij had daar ook een reparatiewerkplaats waar fietsen en brommers werden gerepareerd. Aanvankelijk beneden in de kelder en later op de begane grond. Je moest wel een trappetje van 5 treden op om er te komen. Dat was soms lastig de fiets erop en eraf te krijgen, maar dat wende gauw genoeg. Erop moest je de fiets tillen en eraf aan het voorwiel laten zakken. Voor de brommers was een soort geul getimmerd waarover de zwaardere vervoermiddelen naar boven werden geduwd.
Ome Piet woonde met zijn gezin boven de stalling en wij woonden daar weer boven op twee en drie hoog. Ik heb jaren bij Ome Piet in de stalling gewerkt in mijn vrije uurtjes waarop ik niet naar school hoefde. Dus op de woensdag- en zaterdagmiddag en in de vakanties. Een geweldige tijd en een heel fijne buurt was het toen. Ome Piet had een hond en die heette Beertje kan ik mij nog herinneren. Dat was een grote witte hond met krullend haar die lekker tekeer kon gaan.
Het was inderdaad een stalling waar veel fietsen stonden. In wat eens de tuin was, was een loods gemaakt waarin de fietsen onder en boven in de rekken stonden. Dan had je nog een donkere gang en een kelderruimte daarachter waar ook nog fietsen stonden. Geweldig kon je daar ook spelen. Ome Piet gooide zelden wat weg, want je kon maar nooit weten of iets nog eens gebruikt kon worden. Onder de vloer had hij hier en daar een luik waarin de oude wielen en verbogen of kapotte frames van fietsen werden gemikt. Eens in de zoveel tijd kwam dan "Niek de Roetkikker" een oudijzermannetje en die dook onder de vloer om met het oude ijzer zijn bakfiets te vullen. Ik ken de man alleen met een zwarte snuit, hij zag er altijd vuil uit.
Ook kon je bij Ome Piet fietsen en brommers kopen. Tweedehands fietsen natuurlijk ook. Dat waren oude fietsen die werden opgeknapt. Ik mocht ze schuren en daarna schilderen. Er kwamen een paar nieuwe spatborden op en eventueel een nieuwe kettingkast en jasbeschermer en er was altijd wel een gegadigde voor de knappe tweedehands. Destijds werden er nog fietsen helemaal opgeknapt. Die werden dan tot het laatste schroefje uit elkaar gehaald. Het frame werd geschuurd en opnieuw gemoffeld ergens in de Bloemstraat, meen ik, in de Jordaan. Na een week of twee was het frame weer klaar en werd de fiets weer in elkaar gezet met hier en daar wat nieuwe onderdelen. Als hij dan glom dan kon de eigenaar hem weer ophalen. Moffelen kostte destijds de lieve som van zo'n Fl. 47,50. Kom daar nu eens om. Als tegenwoordig een band lek is wordt de fiets maar gelijk ingeruild voor een nieuwe. Een band plakken kost tegenwoordig niet meer 65 cent.
Zo komen de herinneringen weer naar boven. Ome Piet is 93 jaar geworden.