Toen ik uit Pakistan vertrok, samen met mijn twee broers, was mijn vader helaas al overleden, maar ik liet wel mijn moeder achter. Na een kort verblijf in Engeland kwamen we naar Nederland. Mijn eerste baan hier was in een hotel aan de Jan Luykenstraat. Daarna ben ik samen met een van mijn broers, nu ongeveer dertig jaar geleden, de wassalon Robina begonnen.
Er is in die dertig jaar veel veranderd. Toen wij - mijn vrouw werkt na het grootbrengen van onze twee kinderen mee in de wassalon - hier kwamen was de Pretoriusstraat een heel andere straat. Naast ons zaten echte Hollandse winkels; de melkwinkel, kapperszaak, boekwinkel en een speelgoedwinkel. Ik ben er trots op dat ik als eerste buitenlandse ondernemer hier mijn hoofd boven water kon houden met de wassalon.
Op dit moment is het iets minder druk dan voorheen. Ook wij hebben last van de kredietcrisis. Maar de vaste klanten blijven komen. Zoals je ziet en hoort staan er een aantal machines volop te draaien en mijn vrouw zorgt naderhand dat alles netjes opgevouwen wordt. Het ruikt dan ook heerlijk fris in de wassalon. Er wordt zelden van wasmiddel veranderd. Iedereen kan zijn was afleveren en ophalen of zoals vroeger bij de machine blijven wachten. Tegenwoordig moet wel eerst betaald worden.
Ik heb veel contact met buurtbewoners. Sommige brengen huissleutels zodat ik een oogje in het zeil kan houden als zij op vakantie zijn of als er bij hen iets afgeleverd moet worden. Zelf ben ik nog niet zolang geleden beroofd. Toen mijn vrouw en ik na een werkdag de auto instapten en ik mijn tas achter de bestuurdersstoel gezet had, werd mijn deur opengetrokken en mijn tas uit de auto gegrist. Soms denk ik er weleens aan de zaak te verkopen, maar het is wel de bedoeling dat hier een wassalon blijft!
