Maandagochtend 25 november 2002 staat een politiebusje voor mijn deur op de Pretoriusstraat. Er zitten drie mannen in. Twee deuren verderop verdwijnen vier agenten in een deuropening. 'Een arrestatie,' mompel ik en wil al wegdraaien wanneer ik de politieagente aan de overkant zie. Zij praat met twee mannen, eentje met filmcamera, de ander met microfoon. Een groot gepantserde bus rijdt de straat in en de drie arrestanten worden overgeheveld. Mijn buurman hangt, net als ik, over het balkon. 's Avonds zullen wij onszelf even voorbij zien komen op het AT5-nieuws. 'Illegale Roemenen,' weet hij te vertellen. Fotografen verdringen zich telkens weer voor de deur als agenten naar buiten komen met een man of vrouw in handboeien.
Later die ochtend loop ik drie agenten voorbij die nog voor de deur van het pand staan. Het ruitje is ingeslagen. 'Zestien illegale Oost-Europeanen zijn ontruimd uit de bovenste twee etages. Zij worden vandaag nog het land uitgezet,' legt een agent uit. Even verderop bij de bakker is het verhaal iets anders. Daar hebben ze het over 26 illegalen. 's Middags bij Buurtonline vertelt een buurtbewoonster over 40 criminele illegalen, 'zakkenrollers en zo'. Die avond bij de Dekamarkt is het verhaal nog indrukwekkender. '60 illegalen,' weet een man in de rij te vertellen. 'Op één etage,' vult de caissière aan, 'en het waren allemaal criminelen.' 'Ja!' roept een meisje die haar tas inpakt, 'ik hoorde dat er zelfs een huurmoordenaar tussen zat. Moet je voorstellen en dat in onze buurt!'
