In die zes lagere schooljaren veranderde de samenstelling van de leerlingen in mijn klas natuurlijk wel enigszins: een aantal was verhuisd naar elders, maar er kwamen ook nieuwe leerlingen bij. Bij de eindstreep werden alle toen zesde klassers op de kiek gezet door de schoolfotograaf, compleet met het Hoofd der School, juffrouw Boots, gymnastiekleraar Schouten van Gijselen, de kwekeling en Meester Th.Zwiers.
Juffrouw Boots
Over juffrouw Boots valt een heel verhaal te vertellen. In mijn herinnering zie ik haar nog het schoolplein oprijden op haar bromfietsje in haar leren jas en met haar leren Lindbergkap op. Achterop in het mandje zat haar witte hondje. Ik denk dat de school veel aan haar te danken had. Ze voerde modern onderwijs in. Zo kreeg de school een minidierentuin: een kippenhok, een vijver, een konijnenberg en bijenkasten. Vele malen haalde de school daardoor de krant.
Leerlingen werden zelf ingeschakeld bij de verzorging van de dieren. Zo was de opdracht voor mijn klas het kippenhok. Dat was wel leuk om eieren te rapen maar wat minder als de drolletjes netjes moesten worden opgeveegd. Die eieren waren bestemd voor speciale doeleinden, bijvoorbeeld voor moeders van leerlingen die een baby kregen. Dan werd een mandje eieren thuisbezorgd.
Juffrouw Boots Foto: Erny v.d.Kleut-Sieswerda
Maar Juffrouw Boots was niet mals. Als ze je met haar felblauwe ogen door haar kleine goudomrande brilletje aankeek, kroop je wel een beetje in elkaar! Zij was de autoriteit en als ze je tegenkwam op de gang omdat je door ‘ergerlijk gedrag’ uit de klas was gezet, zorgde je wel dat je wegdook achter de platenkisten in de gang, zodat ze je niet zag. Juffrouw Boots durfde zelfs bij het afscheid van de school te zeggen dat het een fijne klas was geweest, maar dat er helaas wel een paar ‘rotte appels’ tussen hadden gezeten. Daarmee bedoelde ze de belhamels Ernst Scholten en Gerard Lammers. Dat is toch wel een uitspraak, maar wel heel tekenend voor haar. Het is daarom niet vreemd, dat ik bij het zien van de bijzonder leuke film Mathilda altijd aan Juffrouw Boots denk.
Babymutsje Foto: Erny v.d.Kleut-Sieswerda 
Breien en figuurzagen
Niet op de foto, maar nog wel in mijn herinnering zie ik de handwerkjuf, (helaas haar echte naam vergeten), maar we noemden haar ‘Apentrotsie’. Vanaf de vierde klas als de jongens hun handenarbeidsuurtje hadden waar ze konden, timmeren en zagen en lijmen, kregen de meisjes les in borduren, breien en haken. Borduren leerden we op een heel groot stramien met een dik roze koord. Daarop werd met kruis-, flanel- of maassteekjes gewerkt.
In de zomer als het warm was, moesten we sokken breien van crèmekleurige katoen. Met onze zweterige handen wilden de steken niet van de pennen glijden. Wat een ellende! Het indrukwekkendste moment was na afloop van de les. Dan ging ze voor de spiegel staan om haar vilten hoed op te zetten. Ze stak die vast met twee hele grote pennen met een roze knop. We zaten bijna te wachten tot ze per ongeluk met die pen in haar hoofd zou prikken. Dat is echter nooit gebeurd. Ik heb nog een aandenken aan deze handwerklessen in de vorm van een babymutsje van roze flanel. Ik bewaar er al jaren een loep in.
Dit verhaal bestaat uit 5 delen: