Jo Haen - van Langen
Amsterdam in feestroes, want na bijna vijf jaar onderdrukking en terreur heeft de vijand de wapens neergelegd. Wel staan de bevrijders zelf nog op ruim dertig kilometer van de hoofdstad, maar dat belet de Amsterdammers niet reeds nu op uitbundige wijze uiting te geven aan hun vreugde.
Ook in de kringen van de B.S. heerschte een feestelijke stemming al zou er de komende dagen nog genoeg te doen zijn, want al heeft de vijand officieel gecapituleerd, zijn handlangers zullen zich wel niet overal zonder slag of stoot willen overgeven.
Gehelmde B.S.-ers marcheerden met de stengun door de straten i.p.v. de gehate groene uniformen. Maar op de avond van de 5e mei gaat in het gebouw van de Waterleiding aan de Nieuwe Heerengracht de telefoon en een nerveuze stem vraagt om assistentie in gebouw “De Valk” in de Valkenburgerstraat. Maar waarom ? De verbinding wordt verbroken.
Ze gaan op verkenning uit, maar zien niets bijzonders. Het is aardedonker en buiten gutst de regen in stroomen. Dan zien ze vaag de omtrekken van twee, drie gestalten in glimmende regenjassen. Dat zullen de jongens uit “De Valk” zijn. Maar ze horen “Achtung!” En het geklik-klak van karabijngrendels klinken. Vriend en vijand zijn nauwelijks te onderscheiden. Er ontstaat een gevecht van karabijnschoten tegen een gewone pistool. Na afloop ligt de straat bezaaid met lijken en gewonden. De rust keert weer, maar in de huizen van de Valkenburgerstraat doet niemand een oog dicht. De bewoners verlenen een schuilplaats aan de overgebleven B.S.-ers.
Vier B.S.-ers lieten bij dit gevecht het leven. 3 Van hen kwamen uit Amsterdam Oost.
Joh. van Reede uit de Molukkenstraat, H. de Kok uit de Zach.Jansestraat, F.B. Jernberg, en René Pyck uit de 1e Oosterparkstraat 24’
Gang der gebeurtenissen: De Groene had er lucht van gekregen dat in gebouw de Leeuw een groep B.S.-ers zat, ze drongen naar binnen, iedereen werd tegen de muur gezet, maar op dat moment kwam de sectie van Frits de straat binnen en begon het gevecht onmiddellijk.
De Duitsers namen de doodgeschoten B.S.-ers mee. Ze werden teruggevonden in de toen als morgue ingerichte Zuiderkerk. Men betrok een erewacht en enkele dagen later trok een lange, droeve stoet dwars door het nog steeds feestvierende Amsterdam.
Overal wapperde het rood-wit-blauw maar op Zorgvlied waar de vier strijders aan de schoot der aarde werden toevertrouwd woei de vlag halfstok.
Direct na de schietpartij gaan er stemmen op om de vier slachtoffers blijvend te eren, dat dat er in 1947 toe leidt dat er een plaquette wordt vervaardigd en onthuld in de Anne Frankstraat. Het is mooi en toont gepast respect, maar er was al eerder sprake van een monument. Enkele BS'ers nam daartoe het voortouw en lieten een beeld vervaardigen door beeldhouwer Marius van Beek.
De vier mannen werden begraven op Zorgvlied en later herbegraven te Loenen, op de erebegraafplaats aldaar. Bij het aanvankelijke graf van de vier aan de Amstel stond de gedenksteen, die verhuisde echter niet mee toen de stoffelijke resten van Flip, Herman, Renee, en Johan werden overgebracht naar Loenen. Nabestaanden hebben onderzoek gedaan of het werkelijk waar is dat deze gedenksteen verloren is gegaan, tot op de dag van vandaag is er nog niets boven water gekomen.
Dat Amsterdam de nagedachtenis van deze vier jongens, die na de bevrijding nog het slachtoffer werden van de barbaarsche vijand voor altijd in ere moge houden.
-----------------------------------------
Voor meer informatie over bovenstaand gebeuren ga naar De Dokwerker
Bron: Het Parool 19 augustus 1946
