Frans kan zich de Tweede Wereldoorlog nog goed herinneren. De oorlog begon op 10 mei 1940, zijn negende verjaardag. Zijn ouders hadden in de Derde Oosterparkstraat een winkel. In de winter verkochten ze kolen en petroleum en in de zomer vanille-ijs. Tijdens de oorlog stopte de aanvoer van brandstof en daarmee de verkoop.
In de hongerwinter was de situatie zo slecht dat zijn vader en zwager naar Friesland fietsten om daar bij boeren eten te kopen. Op de terugweg werd zijn vader op de Afsluitdijk onwel. Met heel veel moeite kwamen zij in Den Oever aan. Zijn vader kon bij een boer in de stal liggen. Een geraadpleegde huisarts stelde vast dat zijn vader direct naar het ziekenhuis moest. Er was echter geen vervoer. Na twee dagen lukte het de zwager van Frans eindelijk een vrachtwagen staande te houden. De chauffeur was bereid om hem naar het ziekenhuis in Hoorn te brengen. Daar overleed zijn vader, drie maanden voor de bevrijding, op negenenveertigjarige leeftijd, aan de gevolgen van een longontsteking. Zijn vader werd in Hoorn begraven.
Zijn moeder had in een bloemenzaak in het Oosterpark een krans van papieren bloemen laten maken, echte bloemen waren niet meer te koop. "Mijn ene oom met die krans op zijn nek, zo zijn we naar Hoorn gefietst, door zo hoog sneeuw, dat vergeet je nooit. Voor toen die tijd was het nog een nette begrafenis. Hier in Amsterdam werden de mensen in een kartonnen doos gestopt. Er waren geeneens begrafenisondernemers meer. De mensen brachten de overledenen mensen op een sleetje naar het kerkhof."
Na de oorlog verkocht de moeder van Frans het klantenbestand van de winkel aan twee kolenhandelaars. Van de opbrengst ervan kon zijn vader worden herbegraven op de Oosterbegraafplaats .