Naar school in de Tweede Wereldoorlog

Verteller: Frans Frencken
Derde Oosterparkstraat, Tweede Boerhaavestraat, Oosterparkbuurt

Frans groeide op in de Derde Oosterparkstraat. In de buurt woonden veel Joodse mensen. Als jongen merkte hij hierdoor veel van de Jodenvervolging.

Frans 1933 Nog voor de oorlog: 1933 Frans Frencken met zijn opa (van moederskant) in het Oosterpark. "De foto is genomen door fotograaf Piket die in het Oosterpark fotografeerde. Opa was bakker. Hij won op 78-jarige leeftijd de hoofdprijs in de Staatsloterij: 80.000 gulden! Met de prijs ging hij zijn twee zoons bezoeken die naar Amerika waren geëmigreerd. Hij is er een jaar gebleven en heeft in New York shows van allerlei bekende artiesten uit die tijd bezocht."

Frans 1933 Nog voor de oorlog: 1933 Frans Frencken met zijn opa (van moederskant) in het Oosterpark. "De foto is genomen door fotograaf Piket die in het Oosterpark fotografeerde. Opa was bakker. Hij won op 78-jarige leeftijd de hoofdprijs in de Staatsloterij: 80.000 gulden! Met de prijs ging hij zijn twee zoons bezoeken die naar Amerika waren geëmigreerd. Hij is er een jaar gebleven en heeft in New York shows van allerlei bekende artiesten uit die tijd bezocht."

Alle rechten voorbehouden

Frans groeide op in de Derde Oosterparkstraat. In de buurt woonden veel Joodse mensen. Als jongen merkte hij hierdoor veel van de Jodenvervolging. Regelmatig zag hij dat Joden werden opgehaald. De huizen werden verzegeld en het huisraad werd door verhuisbedrijf Puls opgehaald en naar Duitsland gebracht. (Oudere Amsterdammers spreken tot op de dag van vandaag over 'pulsen', leeghalen)

Tijdens de oorlog bezocht Frans de vierde Montessorischool in de Tweede Boerhaavestraat. "Wij hadden heel wat Joodse kinderen op school zitten en die werden allemaal weggehaald. Je zag de klas elke week leger worden. 's Ochtends nam de onderwijzer de presentielijst door en riep een voor een de namen. 'Freddie Goudeketting.' 'Die is vannacht weggehaald,' werd er dan gezegd. Op een gegeven moment zaten er nog maar vijf of zes kinderen in de klas. Van lesgeven kwam niet veel meer. Tegenover de school stond een Joodse lagere school, de Talmoed Thora. Die was op een gegeven moment helemaal leeg. In de hongerwinter werd onze school gesloten, er was geen brandstof meer om de lokalen te verwarmen. Na de oorlog kwamen er wel wat Joodse mensen terug, maar van de kinderen waarmee ik in de klas heb gezeten heb ik er nooit meer eentje teruggezien."

Alle rechten voorbehouden

23535 keer bekeken

18 reacties

Voeg je reactie toe
Alice

Van school halen

Op school bij meneer Boon.Na de oorlog kwam een joodse vader zijn kinderen elke dag ophalen bang dat er weer iets zou gebeuren. Moeder kwam de deur niet meer uit bang dat het huis weer leeggehaald zou worden. Kinderen speelden ook niet op straat. De nasleep van de oorlog. Hoe zo vrij?

Kim

Wow...

Het lijkt me echt erg als je tijdens de 2de Wereldoorlog leefde. En dan ook nog Jood was.

iemand die hoopt dat er meer komt

Re: Oorlogskind

Oorlogskind:
Leuk verhaal, komt er nog meer?

hoop het

sander

bhaa

Hoi bedankt voor je info. Ik heb er veel van opgestoken

grr bhaa

Sander

justin

iets anders?

Kunnen jullie ook schol na de oorlog doen?

Maurice Mol

Kind op Joodse school

We woonden in 1942 in de 2e Boerhaavestraat. Toen ik 6 jaar was ging ik verplicht naar een openbare Joodse school dicht bij het Kastanjeplein.
Graag zou ik het adres van de toenmalige school willen weten en zo mogelijk ook de naam.

lotte

heftig

ik sta er echt helemaal stil van van al die verhalen.
op school hebben wij ook het thema de tweede wereld oorlog. Het is erg intresant.

Marleen

Erg wat er is gebeurd

Hoi,

Wat erg dat het zo ging. Het had nooit mogen gebeuren. Ben blij dat hier een einde aan is gekomen en dat er nog Joodse mensen hebben overleefd.

Gr. Marleen

Sophie

Sophie en Eilish

Nooit meer een vriend terug zien is echt heeel erg

Sophie

aaahh

Dat is zielig!!

xxSophie en Eilish

lot.

heel erg.

je kan er niets meer aan doen dat is zo erg al die mensen die toen dood zijn gegaan. dat vind ik zo erg.

qfef

dwsaw

ik vind het ook zielig

hee

hee

ik vind het ziellig

Een bezoeker

H. Elandt

Beste Frans, leuk jouw vehaal te hebben kunnen lezen. Die delicatessenzaak was toch de Gastrome of heb ik het mis? En jij bent getrouwd met de dochter van Pieters van de slijterij in de Vrolikstraat en je oom stond met bloemen op het Beukenplein. Frans graag een reactie, Henk.

Visitor

Heej

ik vind dit een mooi verhaal, maar wel heel zielig voor die joodse kinderen. Ik hoop dat dit nooit weer zal gebeuren in welk land dan ook.

Visitor

Henk de Vreede (jdvreede@kabelfoon.nl)

Beste Frans, als klasgenoot heb ik je artikel gelezen. Leuk iets te lezen waar je ook deelgenoot van was. Nog altijd bevriend met Herman Vink (al 67 jaar). Moet altijd denken aan onze meester, meneer Boon, wiens handen nogal los zaten. Toen de geallieerde vliegtuigen het eerste voedsel brachten, stonden we op het dak van de school. En dan het eten dat we uit de gaarkeuken op de Beukenweg voor de leerkrachten haalden. Zelf pikten we, met van huis meegenomen lepels, het nodige eruit.Ook mijn vrouw is in de 3e Oosterparkstraat geboren. Groetjes Henk de Vreede

Visitor

Medelijden

Ik vind het een heel zielig verhaal. Gelukkig is er nu geen oorlog meer.

Visitor

Oorlogskind

Leuk verhaal, komt er nog meer?