Wij speelden in de stad heel veel buiten. Diaboloën, pinkelen, hinkelen. Dat soort dingen. Als je verloor met tollen, dan moest je in de pinnen. Dat waren van die pinnen die op de vensterbank van winkels zaten, zodat niemand op die vensterbank kon zitten. Op die pinnen moest je dan voor straf met je tol slaan, opdat ie beschadigd raakte. Sommige tollen zaten vol gaten, zoveel zelfs dat je de tol niet meer kon gebruiken. Want je moest wel tien keer op zo'n pin slaan. Zo stopten we ook een punaise in de tol, aan de bovenkant. Bij het ronddraaien gaf dat een heel mooi licht. Of we kleurden de bovenkant van een tol. Dit gaf ook een mooi effect. We hadden zelfs een liedje:
"Koperen slagen vuur en vlam
wie het langste tollen kan
van je één twee drie"
Je had gewone tollen, die zagen eruit als een paddestoel zal ik maar zeggen. En je had priktollen, die zagen eruit als een peer. En dan had je een bepaalde slag waarmee je die tol draaiende moest houden.
Zo had je ook de Jongensgooi en de Meisjesgooi, dan gooide je op een bepaalde manier.
Kattenkwaad uithalen deed natuurlijk iedereen. Je deed natuurlijk wel eens belletje trekken. En tijdens de Luilak ging je bij mensen de deuren aan elkaar binden. Dan bond je een koord tussen twee voordeuren die aan elkaar grensden en dan konden de mensen er niet meer uit. Ach, dat deed je gewoon. Als kind deed je gewoon mee met de rest. Luilak was de zaterdag voor Pinksteren.
"Luilak beddenzak,
staat om halfelf op
9 uur, halftien
ik heb die luilak niet gezien"
Dat zongen we dan. En ondertussen de mensen een beetje plagen. Een klein beetje maar hoor.
