Nu gaan de jongeren pas om elf uur van huis, maar in onze tijd moest je op die leeftijd al om acht uur binnen zijn. Zo was ik een keer uit met mijn zus en zwager. Toen werd het ietsje later en had mijn oudere zus een briefje voor mijn vader gemaakt. Maar nee hoor, daar had hij geen boodschap aan. Ik kon zo naar bed.
Willy Alberty en Johnny Jordaan waren in de jaren ‘30 nog maar kleine jochies. Die zijn pas na de oorlog in dat vak gegaan. Hier in Ouderencentrum De Gooyer woont ook iemand wiens broer nog een echte straatmuzikant was, maar tevens een jongen met veel talent. Die leefde eigenlijk in een verkeerde tijd, want na de oorlog had je veel meer kansen om iets te worden in dit vak. Voor de oorlog was dat veel moeilijker. In die tijd had je ook meer artiesten die bij een bepaalde buurt hoorden. Later, door radio en tv kregen artiesten meer een landelijke bekendheid.
Ik heb ook nog mondorgel gespeeld. Maar toen wilde mijn zus gitaar gaan leren. Daar kwam niet zoveel van. Want dan moest ze weer op stap met een vriendin en dan had ze weer verkering met een of andere malle gast. Nou, toen heb ik stiekem op die gitaar zitten oefenen en heb ik me alles zo eigen gemaakt, zonder dat zij dat wist. En zo is het eigenlijk gekomen. Ik heb nooit in een band gezeten, maar wel altijd met anderen samen gespeeld. Soms speelde ik met heel goeie mensen, die later beroeps werden zal ik maar zeggen. Ook met gasten die met Johnny Meyer speelden en met Manke Nelis.
Stiekem gitaar oefenen
We leefden eigenlijk in de verkeerde tijd.
Jan begon op de mondharmonica, maar zodra hij de kans zag, stapte hij over op de guitaar.
Alle rechten voorbehouden
Alle rechten voorbehouden
4340 keer bekeken