De razzia op het ziekenhuis (mei 1943), deel 1

Het zal ongeveer vier weken later zijn geweest dat er weer iets verschrikkelijks ging gebeuren. Nooit zal ik deze dag vergeten. Zoals ik al eerder vertelde, was het ziekenhuis overvol met patiënten en personeel. Naar schatting waren er in 1943 ruim 600 patiënten. Aan het ziekenhuis waren ongeveer 300 mannen en vrouwen verbonden. Naast het ziekenhuis was ook nog een tehuis voor zwakzinnigen. Ik liep in de voorpoort van het gebouw toen ik plotseling een grote groep Grünen (duitse politiemannen in groen uniform) de poort zag binnenkomen. Snel liep ik naar mijn collega’s om hen dit te vertellen. Voordat we iets konden doen om te ontvluchten was het gebouw al omsingeld. Ook in de tuin waren reeds tientallen soldaten. Er zat dus weer niets anders op dan maar te wachten wat er verder ging gebeuren. We waren allen zeer nerveus, omdat we wisten dat er iets ergs ging gebeuren. We bleven toch aan het werk, maar na enige tijd klonk de stem van onze geneesheer-directeur Dr. Kroonenberg door de huisradio. Hij had de volgende mededeling: “Dames en heren, ik vraag U attentie. De Grüne Polizei heeft ons gebouw geheel bezet. De commandant eist, dat het gehele personeel met uitzondering van de doktoren binnen 5 minuten na mijn toespraak, zich diende te verzamelen op de binnenplaats. Er zal door hen streng gestraft worden wanneer iemand zich hiervan zal onttrekken”. Van alle kanten zag ik het huispersoneel op de binnenplaats verschijnen. Met mijn vrouw stond ik met vele anderen in een zeer grote kring. Eén der leideringgevenden van het ziekenhuis, de heer Cohen, zag ik in het midden komen met een lang vel papier in zijn handen. Hij moest een lijst oplezen met de namen van hen die zich gereed moesten maken voor transport.
De namen zouden in alfabetische volgorde worden opgelezen. Ik zag grote spanning en verschrikte gezichten!