De dag na 20 juni 1943 en verder!

Verteller: Jacob (Jaap) Zwaaf Jacob Zwaaf
Auteur: Frits Slicht Frits Slicht

Ons ziekenhuis, waar nog altijd enige honderden patiënten waren, was daardoor wel het belangrijkste ‘object’ voor de duitsers.

Luchtbescherming in 1943. De luchtbeschermingsdienst van het Ned. Isr. Ziekenhuis in Amsterdam, 1943. Bron: fotocollectie van het Joods Historisch museum.

Luchtbescherming in 1943. De luchtbeschermingsdienst van het Ned. Isr. Ziekenhuis in Amsterdam, 1943. Bron: fotocollectie van het Joods Historisch museum.

Alle rechten voorbehouden

De dag na de razzia van de 20ste juni gingen Martha en ik weer normaal aan het werk. Het aantal personeelsleden was door de grote razzia aanzienlijk minder geworden. De zieken hield men maar zo lang mogelijk vast om het ziekenhuis bedrijvig te houden. Ik denk dat het ongeveer zes weken rustig is geweest, toen de duitsers de laatste slag aan ons ziekenhuis toebrachten.

Aanvulling F.S.

Volgens Ed van Thijn was het op 13 augustus 1943. Bron: Het verhaal en daarna. Ed van Thijn lag namelijk op dat moment in het NIZ. Ook de andere twee razzia’s heeft hij meegemaakt. De eerste was hij ‘te ziek’. Bij de tweede werd hij wel afgevoerd, maar korte tijd later weer teruggebracht naar het NIZ en opgenomen op de afdeling besmettelijke ziekten. Van deze afdeling werd hij op 13 augustus door zijn vader gered en begon zijn onderduik.

Triest

De andere joodse ziekenhuizen waren voor het merendeel ontruimd. Ons ziekenhuis, waar nog altijd enige honderden patiënten waren, was daardoor wel het belangrijkste ‘object’ voor de duitsers.
Net als bij de eerste keer werd het gebouw helemaal afgezet. Iedereen, dus zonder uitzondering, moest iedereen zich gereed maken voor vertrek. Het verplegend personeel moest de patiënten helpen voor een snel vertrek. Op alle afdelingen waren soldaten aanwezig om het personeel op te zwepen alles zo vlug mogelijk uit te voeren.
Ik zag nu een triest tafereel. Patiënten die te ziek waren om zich te bewegen, zag ik tussen twee verpleegsters of verplegers weggeleid worden. Ook nu deden gemeentebussen weer dienst om de mensen naar het Muiderpoortstation af te voeren. Ik zag ook stervenden op brancards, ook zij moesten worden vervoerd. Zo voltrok zich op deze dag het vonnis over het Nederlands Israëlitisch Ziekenhuis. Na deze dag zou het geen dienst meer doen. Maar ook nu was er weer een uitzonderingssituatie die een aantal mensen het leven redde op deze dag.

Alle rechten voorbehouden

2000 keer bekeken

2 reacties

Voeg je reactie toe
maria van groen

Herdenking

Elk Jaar kunnen wij dankbaar herdenken dat dit voorbij is ,maar bewijzen wij met pijnlijkgevoel ,Wat hier is gebeurd
Ongelooflijk voor velen jongeren ,dat de mens tot zoiets in staat kan zijn
Woorden van begtrip zijn moeilijk te vinden
Ieder mens op zich, zal in gedachten verzonken op 4Mei a s herdenken en hopen datdit nooit meer gebeuren zal ,want dit slaat onheelbare diepe wonden

Marijke Blom

collega's Jaap Zwaaf

Ik ben bezig met een familiekroniek van de familie Blom. Nathan/Nico Blom: geboren 8 augustus 1907 in de Blasiusstraat 104 overleden 30 nov. 1943 in Dorushka (Sobibor). spreekt in een brief van 9 april 1943 aan collega Zellerkraut: (fabriek: EFEC, Rotterdam met een Amsterdamse vestiging)
"u zult wel blij zijn iets van mij te hooren en handel dan ook dienovereenkomstig. In de eerste plaats is Jaap Zwaaf doorgezonden en is er voor hem niet meer te bereiken..
weet iemand iets meer over deze Jaap Zwaaf?